ସାବିତ୍ରୀ ସଂସ୍କାର

ପଥଭ୍ରଟ ମଣିଷକୁ ରାହା ଦେଲା ସମାଜ

ସମାଜ ସଂସ୍କାର ପାଇଁ ଶାନ୍ତି ଏଇ ରାଇଜ ।

ରାଇଜର ମୂଳ ଦ୍ଵାର ପତିପତ୍ନୀ ବନ୍ଧନ,

ଏ ବନ୍ଧନ ବିଶ୍ଵାସରେଵାସୁଥିଵା ଚନ୍ଦନ ।

ସେ ଚନ୍ଦନେ ଲେଖା ଅଛି ସତ୍ୟବାନ୍ ସାବିତ୍ରୀ,

ସାବିତ୍ରୀ ସଂସ୍କାରେ ଲେଖା ସ୍ଵାମୀ ଆତ୍ମା ସମ୍ପତ୍ତି ।

ସେ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ସତୀ ନାମ ଲେଖେ ସଂସାରେ,

ସଂସାରର ଓଷା ବ୍ରତପୂଣ୍ୟ ଫଳ ସେଥିରେ ।

ସେଥିରେ କଳଙ୍କ ବୋଳି କଳିକାଳ ଆସିଛି,

ଆସିଛି ସ୍ଵାମୀ ସଂପର୍କେ ସୁଖ ସାଥୀ ଖୋଜୁଛି ।

ଖୋଜୁଛି ସୁଖ ସମ୍ପତ୍ତି ସ୍ଵାମୀ ଦେଲେ ସଜାଡି,

ସଜାଡିଣ ଶାଢ଼ୀ ଚୁଡ଼ି ସୁଖ ଦେବ ଓଜାଡି ।

ଓଜାଡି ନିଜ ସଂସ୍କୃତି ମିଛେ ପୂଜେ ସାବିତ୍ରୀ,

ସାବିତ୍ରୀ ମହିମା କଥା ନ ଜାଣିଣ ଏ ସତୀ ।

ସତୀଙ୍କ ପାଇଁ ସମାଜେ ବଞ୍ଚିଥିଲା ସଂସ୍କୃତି ,

ସଂସ୍କୃତି ବିନାଶ ମାର୍ଗେ କରେ ଆତ୍ମା ଆପତି ।

ଆପତି ମୋ ନ ଶୁଣିଲେ ଯିବ ସବୁ ଉଭେଇ,

ଉଭେଇ ଦିଅ ସଜନ କୁସଂସ୍କାର ସଜେଇ ।

ସଜେଇ ଶଙ୍ଖା ହୃଦୟେ ସ୍ଵାମୀ ପୂଜ ଦମ୍ପତି,

ଦମ୍ପତି ପୂଜା କୁସୁମ ଏ ସୃଷ୍ଟିର ସମ୍ପତ୍ତି।

ସେ ସମ୍ପତ୍ତି ରକ୍ଷା କରି ଭାବେ ଗଢେ ସଂସ୍କୃତି,

ସଂସ୍କୃତି ଶିକ୍ଷା, ଦାମ୍ପତ୍ୟ ସତ୍ୟବାନ୍ ସାବିତ୍ରୀ ।

ସାବିତ୍ରୀ ସତୀ ପଣରେ ପତି ପ୍ରାଣ ଫେରାଇ,

ଫେରାଇ ସ୍ଵାମୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଯଶ ଅଛି ଉଡ଼ାଇ ।

ଉଡ଼ାଇ ଵାନା ଦାମ୍ପତ୍ୟ ସୁଖେ ସୃଷ୍ଟି ଗଢିଵା ,

ଗଢିବା ନୂଆ ସଂସାର ସଂସ୍କାର ରେ ଭରିବା ।