ବାଲିଯାତ୍ରା

ସ୍ମୃତି ଗାଥା ଗାଏ ମନେ 

        ଉତ୍କଳ ବିଭବ, 

ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ ପାଖେ 

         ବୈଶ୍ୟଙ୍କର ଭାବ। 

ରାଜା ଆଜ୍ଞା ଘେନି ଯାଏ 

        ସାଧବ ବିଦେଶ, 

ପାରଦର୍ଶି କର୍ମ କଳା 

        ବଢାଇ ବିଶ୍ୱାସ । 

ବାଲି, ବୋର୍ଣ୍ଣିଓ, ଜାଭା 

        ଓ ସୁମିତ୍ରା ଦ୍ଵିପରେ, 

ଆଦରର ଦ୍ରବ୍ୟ ବିକି 

        ଧନ ଧରି ଫେରେ । 

ଏ ଐତିହ୍ୟ ଜନରଵ 

         ବାଲିଯାତ୍ରା ରୂପେ, 

ମହାନଦୀ ବାଲି ପୀଠେ 

         ଚେତାଏ ସ୍ଵରୂପେ । 

ବାଲିଯାତ୍ରା ଠୁଙ୍କାପୁରି 

         ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଭୋଜନ, 

ସକଳ ଦ୍ରବ୍ୟର ଏଠି 

         ମିଳଇ ସନ୍ଧାନ । 

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂଜା ଭସାଣି 

        ଗଡ଼ଗଡ଼ିଆ ରେ, 

ଦେଖି ହୁଏ ଥାଟ୍ଟ,ନାଟ 

        ଏହି ଯାତ୍ରାଠାରେ । 

ଐତିହ୍ୟ ସ୍ମରଣ ଯେବେ 

        କଲେ ସରକାର, 

ନାନା ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟେ 

        ବଢ଼ିଛି ସମ୍ଭାର । 

ଦେଖିବା ଖାଇବା ସହ 

        କିଣିବା ନିମନ୍ତେ, 

ପରିବାର ସହୋଦର 

        ଆସନ୍ତି ସମସ୍ତେ । 

ଏବେ ସକଳ ଜାଣିବେ 

        ଗୌରବ ଐତିହ୍ୟ, 

ଜାଗିଲେ ନବ ଚେତନା 

         ହେବ କୀର୍ତ୍ତିମୟ । 

ଆ କା ମା ବୈ 

        ଅକ୍ଷର ଉଚ୍ଚାରୀ, 

ଡଙ୍ଗାକୃତି ଜଳେ ଛାଡେ 

         ଉତ୍କଳ ଆମରି । 

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପ୍ରାତେ 

        ଡଙ୍ଗା ଭସା କଥା, 

କାଳ ହିସାବକୁ ଲଙ୍ଘି 

        ଚାଲିଅଛି ପ୍ରଥା ।

କାର୍ତ୍ତିକେ ବୋଇତ ଧରି 

        ଯାଆନ୍ତି ସାଧବ, 

ଆଷାଢ଼େ ଫେରିବା ଯାଏ 

        ଧର୍ମେ କରି ଭାବ । 

ମଧୁବାବୁ ଡାକେ ଜାଗି 

        ଥିଲା ସେ ଗୌରବ, 

ନବ ଉତ୍କଳ ନିର୍ମାଣେ 

       ହୋଇଛି ସମ୍ଭବ । 

ସେ ଯଶ ବୈଭବ ବଢୁ 

       ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ପ୍ରାଣେ 

ଉତ୍କଳ ଐତିହ୍ୟ ଯେତେ 

       ବଞ୍ଚୁ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ । 

ବାଲିଯାତ୍ରା ଦେଖୁ ଦେଖୁ 

       ଏ ଚିନ୍ତା ପ୍ରକାଶେ, 

କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ରୂପେ ଅଛି 

       କେତେ ଅପ୍ରକାଶେ । 

ସକଳ ଗୌରବ ପାଇଁ 

       ଆତ୍ମା ରହୁ ଶୁଦ୍ଧ, 

ଜଗନ୍ନାଥ ଚେତନାରେ 

      ବାଲିଯାତ୍ରା ପଦ । 

ମାନବୀକତାର ହାଟ 

      ବସୁ ଏହିଠାରେ, 

ଜଗତେ ଦୁର୍ଲଭ ଅଛି 

      ଭାବୁଛି ମନରେ । 

ପସରା ମେଲିଛି ସିଏ 

      କାର୍ତ୍ତିକ ପଡନ୍ତେ, 

ପଞ୍ଚୁକେ ତା କାରବାର 

      ବଢଇ ଅନନ୍ତେ । 

ଏ ଗୌରବ କାରି ପାଇଁ 

      ଛାଡଖାଇ ପର୍ବ, 

କିଆଁ କୀର୍ତ୍ତି ନାଶକର 

      ମନେ ଆଣି ଗର୍ବ । 

ଐତିହ୍ୟ ସ୍ମରଣେ ଯହିଁ 

     ବାଲିଯାତ୍ରା ହୁଏ, 

ଅସଞ୍ଜତ ହେଲେ ଲୋକ 

     ବଞ୍ଚାଇବ କିଏ । 

କାଳିଆ ର ବାଲିଯାତ୍ରା 

    କର ଲୋକପ୍ରିୟ, 

ଜଗତ ଜନଙ୍କୁ ମଣି 

    ନିଜଠୁ ଆତ୍ମୀୟ ।