STORYMIRROR

Sarojini Mishra

Tragedy

4  

Sarojini Mishra

Tragedy

ରୁଧିରେ ଭିଜିଲା କରମଣ୍ଡଳ

ରୁଧିରେ ଭିଜିଲା କରମଣ୍ଡଳ

2 mins
372



କେତେ ଯେ ସପନ କେତେ ଆଶାଫୁଲ

ନେଇ ବାହାରିଲା କରମଣ୍ଡଳ

ତା ବୁକୁରେ ସିଏ ଅନୁଭବି 

ଥିଲା ଭିନ୍ନ ବୟସର ଭିନ୍ନ ମହଲ I


କୋଳାହଳେ ତାର ବୁକୁ ଫାଟୁ ଥିଲା

କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ପଥରେ ଧାଉଁ ସେ ଥିଲା

ସପନ ମଝିରେ ଶମନ ଆସିଲା

ଏହା ତ ସେ କେବେ ଭାବି ନଥିଲ। ।


ସଂଧ୍ୟା ଆଳତୀ କୁ ସ୍ତବ୍ଧ କରିଦେଲା

କର ମଣ୍ଡଳର କ୍ରୁର ଶବଦ

ଜୁନ୍ ମାସର ଦୁଇ ତାରିଖଟି

ରହିଗଲା ହୋଇ ଯେ ଲିପିବଦ୍ଧ ।


ସପନ ସରିଲା ଶମନ ଧରିଲା

ବହି ଗଲା ପରା ରକତ ନଦୀ

କର ମଣ୍ଡଳର କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ସରିଲା

ହୋଇଗଲା ସିଏ ଚିନ୍ତାରେ ବନ୍ଦୀ ।


କରମଣ୍ଡଳର ଯାତ୍ରାର ଆନନ୍ଦ

କ୍ଷଣିକ ମଧ୍ୟରେ ଉଭେଇ ଗଲା

ହତବାକ୍ ହୋଇ ପଡ଼ି ରହିଥିଲା

ମଣିଷ ରକ୍ତରେ ଦେହ ଭିଜିଲା ।

କର ମଣ୍ଡଳ ଯେ ନିଷ୍ପ୍ରାଣ ନିଷ୍ପନ୍ଦ

ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାରରେ ସେ କଲବଲ

ଗଦା ଗଦା ଶବ ମିଳେନାହିଁ ଠାବ

ନିଜ ଲୋକ ଖୋଜି ଲୋକେ ବିକଳ ।


କା ମଥା ସିନ୍ଦୁର ଲିଭିଯାଇ ଅଛି

ବାପା ହରାଇଛି ତା ଆଶା ବାଡି

ସନ୍ତାନ ହୋଇଛି ପିତୃମାତୃ ଶୂନ୍ୟ

ରୁଧିରେ ଭିଜିଛି ଯେ ରେଳଗାଡ଼ି ।


ସପନ ଭାସୁଛି ଆଖିର ଲୁହରେ

ବାହାନଗା ମାଟି ରୁଧିରେ ମଖା 

ସଖା ରେଳ ଆଜି ତ୍ରସ୍ତ ହୋଇଅଛି

ରୁଧିରେ ଭିଜିଛି ସଖାର ଡବା ।


<

p>କରମଣ୍ଡଳ ତ ଦେଖୁଛି ଆଖିରେ

ଦେହ ସାରା ତାର ରୁଧିର ବୋଳା

କିଏ ଚାପି ହୋଇ ଚିତ୍କାର କରୁଛି

କର ନାହିଁ କିବା କରିବ ଭଲା ।


କୁଢ କୁଢ ଶବ ସପନ ଶ୍ମଶାନ

ପିଲା ଖୋଜୁ ଅଛି ମା' ପଣତ

ରୁଧିର ନଦୀରେ ପହଁରୁଛି ପିତା

ମିଳୁନି ଖବର ମନ ବ୍ୟଥିତ ।


ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନ ଖବର ପାଇଁ କି

ରୁଧିର ନଦୀରେ ଆଶାର ବାଡ଼ି

ଶବ ଗଦା ପରେ ହତାଶେ କେ ଚାହେଁ

ନ ପାଇ ହେଉଛି ମୁଣ୍ଡ କଚାଡ଼ି ।


ଜୀବନ ଟା ପରା ପାଣି ଫୋଟକା ଯେ

ସନ୍ଧ୍ୟା କାଳେ କାଳ କହି ଯେ ଗଲା

ରୁଧିରେ ଭିଜିଲା କରମଣ୍ଡଳ ଯେ

କାଳ ଆଗେ କଳ ତୁଚ୍ଛ କହିଲା ।


ରୁଧିରେ ଭିଜିଛି କରମଣ୍ଡଳ ଯେ

ସତେ ପରାହତ ସୈନିକ ଟିଏ

କାହାକୁ କହିବ ମରମର ବ୍ୟଥା

କାଳ ଆଗେ କେହି ବଡ଼ ତ ନୁହେଁ ।


ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ଦିଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳୀ

ଅମର ଆତ୍ମାର ସଦ୍ଗତି ହେଉ

ଯତଶିଘ୍ର ଆରୋଗ୍ୟ ଲଭନ୍ତୁ ଆରୋଗ୍ୟ

ସଭିଙ୍କ ମନରେ ଦମ୍ଭ ସଂଚରୁ ।


ନୈରାଶ୍ୟ ମନରେ ଜୀଇଁବାର ରାହା

ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ବାରେ ଦେଖାଇ ଦିଅ

ମନେ ଭରି ଦିଅ ମନୋବଳ ପ୍ରଭୁ

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ଗାଥା ଶୁଣାଅ ।


ଜୀବନ ସାଥିରେ ମୃତ୍ୟୁ ତ ଜଡିତ

ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ଅଟେ ମହୀରେ

ପ୍ରଭୁ ହେ ମୃତ୍ୟୁକୁ କରନି ଏଭଳି

ଆର୍ତ୍ତ ବିଭୀଷିକା ନଦୀ ପହଁରେ ।

 


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Tragedy