ବନ୍ଧନ

 ଦିନ ଥିଲା

 ତୁମପାଇଁ ଶବ୍ଦର ସାଗର ଥିଲା

 ଆଜି ସେଇ ଶବ୍ଦ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼ୁଚି

 ତୁମେ ଦେଇଥିବା ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ

 ପ୍ରକାଶ କରିବାପାଇଁ

 ଆପଣାର କଣ ଏତେ

 ହୃଦୟ ହିନ ହୋଇପାରେ

 ତମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ଅନୁଭବ କରିଥିଲି 

 ସ୍ବାର୍ଥ ଆଗରେ ସବୁ କିଛି ମିଛ

 କାହା ନିରବତା ବି

 ଏତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ 

 ଭାବିବାକୁ ବି ଏବେ କଷ୍ଟ ହଉଚି ।

ଧର୍ଯ୍ୟ ଏକ ସୀମିତ ପରିଧି

ଆବଶ୍ୟକ କରେ ମଣିଷ ଭୁଲିଯାଏ।