ରହସ୍ୟର ଭେଦ

ଆଖିର ତାର ପ୍ରୀତିର ଯୁଆର

   କୂଳ ଲଙ୍ଘି ଯାଏ 

କଣ୍ଠରେ ଯାର ପୀରତି ସଙ୍ଗୀତ ଝରେ

   ଛନ୍ଦେ ନୃତ୍ୟ କରୁଥାଏ ।

ହୃଦୟ ବନ୍ଦୀଶାଳାରେ ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀ

    ଦିନେ ହୋଇଥିଲା ବନ୍ଦୀ

ପ୍ରେମର ପ୍ରଦୀପ ଜାଳି କହିଥିଲା ଭୁଲିବନି 

     ଜଞ୍ଜାଳେ ହୋଇଲେ ଛନ୍ଦି ।

ନୟନୁ ଅନ୍ତର ହୋଇଲେ ବି କେବେ

   ମନୁ କରିବନି ଦୂର

ଯେଉଁଠି ଥିଲେ ମୁଁ ଏକା ତୁମର

  ଭାବିବନି କେବେ ପର ।

ରହସ୍ୟର ଭେଦ ପାଉନାହିଁ ମୁହିଁ

  ବଦଳିଛି ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା

  ଲୁହ ଝରିଗଲେ ଝରାଏ ଯିଏ ଲହୁ

   ଉପଭୋଗ କରେ ମୋ ଦୁର୍ଦଶା ।

ଅଚିନ୍ହା ଅଜଣା ପରାୟେ କହେ କଥା

 ଦେଖା  ହେଲେ ଅକସ୍ମାତ 

  ଆଖି କୁ ଫେରାଇ ନିଏ ଯେମିତି

    କାଳେ କହିଦେବ ସତ ।