ରହି ପାରିବିନି ତୁମକୁ ଛାଡି

ପ୍ରିୟତମ ତୁମେ ବଜାଅନି ଆଉ 

ମୋହନ ମୂରଲୀ କରୁଛି ବାଇ ,

ଭାରି ନିଦାରୁଣ ସ୍ବନ ତା ମଧୁର

ହରି ନିଏ ମନପ୍ରାଣକୁ ମୋହି ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ପ୍ରେୟସୀ ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ

ଆବୋରିବି ଗୋଟାପଣେ ତୁମକୁ ,

ଜାଣିଛି ତୁମେ ତ ଭାବକୁ ନିକଟ

ଦୂର ଅଭାବକୁ ଜ୍ଞାନୀ ଚକ୍ଷୁକୁ ।

ତୁମେ ଅବିନାଶୀ ଅଟ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅଚ୍ୟୁତ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ,

ତୁମ ବିନା ଏଇ ସୃଷ୍ଟି ଅସମ୍ଭବ 

ସର୍ବମୟ କର୍ତ୍ତା ତୁମେ କାରଣ ।

ଅନୁସରି ପଥ ରହିଅଛି ମୁହିଁ

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରୁ ଯାବତ ସତ୍ଯ ,

ପଦ ଅରବିନ୍ଦ ଲଭି ମକରନ୍ଦ 

କରିବି ପ୍ରାଣକୁ ମୋର ସାର୍ଥକ ।

ପ୍ରବହେ ତଟିନୀ କୋମଳ ମୋ ଆଶା

ଉବୁଟୁବୁ ପ୍ରେମ ଭାବ ବିଭୋରେ ,

ହେବି ଏକାକାର ଚାହୁଁଛି କେଶବ

ମିଶିବି ସଙ୍ଗମେ ନୀଳ ସାଗରେ ।

ସମର୍ପି ଦେଉଛି ନିଜକୁ ମୁଁ ନିଜେ

ପ୍ରୀତି ଅନୁରାଗେ ରାଧିକା ଭାବେ ,

ରହି ପାରିବିନି ତୁମକୁ ମୁଁ ଛାଡି

ତଲ୍ଲୀନ ଚିତ୍ତ ମୋ ପ୍ଲାବେ ନୀରବେ ।