ପୂଣ୍ଯ ପଥର

କେଉଁ ଜନମରେ କି ପୁଣ୍ୟ ମୁଁ କରିଛି 

          ତୋ ପାହାଚେ ପଥର ହେଲିରେ

ତୋ ପାଶେ ରହି ସବୁ ମୁଁ ଭୁଲିଛି 

          ଏ ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ହେଲାରେ ।

ତୋର ନାମଧ୍ୱନି, ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟନାଦ 

             ଶୁଭୁଛି ଖାଲି ଏ ବେଢାରେ

  ଚାତକ ଭଳି ମୁଁ ଚାହିଁକି ବସିବି 

             କାଳଚକ୍ର ତୁ ଯେତେ ଗଡାରେ ।

  

କୃତାର୍ଥ ଲାଗୁଛି ଜୀବନ ମୋହର 

           ଲାଗୁଥିଲା କେବେ ଜୀବନ ଜହର 

ତୋ ଇଛାରେ ଚାଲେ ସଂସାର ତୋହର 

           ତୋ ବିନୁ କିଛି ହେବନି କାହାର ।

   ତୁମ ଲାଗି ଏ ଜୀବନ ଅର୍ପଣ ମୋହର 

   ଏଜୀବନେ ଆଉ କିବା ମୂଲ୍ଯ ଅଛି 

          ଯାହା ବି ଦେଇଛ ,ସେ ସବୁ ତ ତୁମର।