ପୁଣିଥରେ

ଆସନା ସେ ଅଜଣା ରାସ୍ତାକୁ

ଅଚିହ୍ନା ହୋଇ ପୁଣିଥରେ ଭେଟ ହେବା ।

ନା ତୁମେ ମୋତେ

ପୂର୍ବରୁ କେବେ ଚିହ୍ନି ଥିବ

ନା ମୁଁ ତୁମକୁ,

ନା ଆରକ୍ତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ର

ବିତି ଯାଇଥିବା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଥିବ,

ନା ତୁମ ଅପେକ୍ଷା ରେ

ତିଳ ତିଳ ହୋଇ

ଜଳିବାର ଅଭିମାନ ଟେ ଥିବ ।

ସେଇ ତିକ୍ତ ପ୍ରହର ର

ସବୁ ଉକ୍ତି କୁ ମୁଁ

ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ଚାଲି ଯାଇଥିବି

ଅନେକ ଦୂରକୁ

ନା ସଞ୍ଚିତ ଅନୁଦ୍ ବିଗ୍ନତା ଥିବ ।

ମୁଁ ଆଶାନ୍ବିତ ଆଶ୍ୱାସ ଟେ ନେଇ

ବଞ୍ଚି ଯାଇଥିବି ଅନେକ ବେଳୁ

ମୃତ ପ୍ରହର ର ଶବ ଉପରେ,

ଯଦିବା ନିଜ ପାଖେ ସଞ୍ଚି ରଖିଥିବି

କିଛି ଅନୁରାଗ ଶେଷ ବିନ୍ଦୁ ଟେ

ଆସନା ପୁଣିଥରେ ଭେଟ ହେବା

ସେଇ ନିଷର୍ତ୍ତ ବେଳାରେ......।

ଦୀର୍ଘ ପଥ ର ଅନ୍ତରାୟ କୁ

କିଏ ବା ଗଣିଛି

ତୁମରି କଳ୍ପନା ରେ

ଆର୍ଯ୍ୟା ବର୍ତ୍ତ ର ସୀମାରେଖା

ଛୁଇଁବାର ତୃପ୍ତି ଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବ।

ପତ୍ର ଝଡ଼ା ପରେ

ନିସ୍ୱ ଗଛ ର ବିରହ ର ସ୍ପର୍ଶ ଟିଏ

ଛୁଇଁ ଗଲା ପରେ

ପୁନର୍ବାର ନୂତନ ପତ୍ର ର ଉଦ୍ଭିନ୍ନ ହେବ।

ସବୁଜ ର ବନାନୀ ରେ

କୁହୁ କୁହୁ ସ୍ୱରେ

କୋକିଳ ର ମଧୁ ସ୍ୱର

ପୁଣି ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେବ ।

ତୁମ ଖୋଲା ହାତରେ

ଫଗୁଣ ର ଫଗୁ ବୋଳା ପର୍ବ ରେ

ରଙ୍ଗ ଟିଏ ଧରି

ମୁଁ କୃଷ୍ଣ ଧାମରେ ହଜିଯିବି।

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ର ପ୍ରେମରେ

ସମୁଦ୍ର ର ଉଦ୍ୟତ ଆବେଗ ପରି

ମୁଁ ଢେଉ ହୋଇ ଯିବି

ଜୀବନ ଟା ହିଁ ଶାନ୍ତି ଖୋଜୁଥିବା

ଏକ ଧାବିତ ତରଙ୍ଗ

ଆସନା ପୁଣିଥରେ ସେଇ

ଅଜଣା ରାସ୍ତାକୁ

ପୁଣିଥରେ ଅଚିହ୍ନା ହୋଇ

ଭେଟ ହେବା।