ପ୍ରଣୟ

ଶଶାଙ୍କ ଶେଖର ରାୟ

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଆଜି କୁଞ୍ଜବନ ,ଯମୁନା ତଟ

ତୁମ ଛମ୍ ଛମ୍ ପାଉଁଜି ଚୁଡିର ଶବ୍ଦକୁ

ଚୋରା ପ୍ରୀତି ଫୁଲେ ବାସ୍ନାୟିତ ପବନ

ଖୋଜିବୁଲନ୍ତି ଶୀତଳ ଛାଇରେ ଉଷ୍ଣ ସ୍ମୃତିକୁ ।

କାହ୍ନୁ ହେଲେ ମୁହିଁ ତୁମେ ମୋର ରାଧା

ବିନା ବଂଶୀସ୍ଵରେ ବିରହିଣୀ ତୁମେ ସଦା

ନାହିଁ ଆଉ ସେ ଲୁଚାଛପା ଚିଠି ଦିଆନିଆ

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ବୋଳିହେବା ଆସ ଆମେ ଅଧାଅଧା ।

ସ୍ରୋତସ୍ଵନୀ ତୁମେ ତଳକୁ ପଡିବ ଝରି

ପାହାଡ ବନାନୀର ଛାତିକୁ ଚିରି

ମିଶିବାକୁ ଥରେ ମୋ ହୃଦସାଗରେ

କୋଣାର୍କର କାନ୍ଥେ ନଗ୍ନ ଶିଳାକୃତି ପରି ।

ଯୌନ-ଗ୍ରୀଷ୍ମର ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପଥିକଟିଏ ମୁଁ

ମନଭରି ପିଇଯିବି ନିର୍ଭୟେ ତୁମକୁ

ତଥାପି ତୁମ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଭରି ରହିଛି ମାଦକତା

ତୃପ୍ତି ପାଇନି କେହି କେବେ ଧରି ଆଦିମ କ୍ଷୁଧାକୁ ।

ଦୁଇଟି ଆତ୍ମାର ପବିତ୍ର ମଧୁର ମିଳନେ

ହାତ ପାଇଯାଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରୁ ସ୍ଵର୍ଗକୁ

ପ୍ରଣୟ ନଈରେ ତୁମେ ହେଲେ ଡ଼ଙ୍ଗା

ବାହିନେଉଥିବି କାତ ହୋଇ ମୁଁ ତୁମକୁ ।

,,,,,,,,,,ମୋ-7377197999,,,,,,,