ପ୍ରିୟତମା ବର୍ଷା

ବରଷା ଗୋ ତୁମେ 

କାହା ପ୍ରିୟତମା? 

ଘୋଟାଇ ଦେଇଛ 

ଅନ୍ଧକାର ଅମା । 

ମେଘେ ଚକ ଚକ୍

ବିଜୁଳି ଆଲୁଏ

ସତେ ଅବା ତୁମେ 

ହସୁଛ ଚେନାଏ । 

ବରଷା ଗୋ ତୁମେ 

କାହା ପ୍ରଣୟିନୀ? 

ପ୍ରେମ ବିନା ଆଜି 

ଅବୁଝା ମାନିନୀ । 

ବୁଝିଯାଅ ତୁମେ 

ଆଗୋ ଅଦ୍ବିତୀୟା 

ତୁମ ବିନା ନାହିଁ 

ଏ ସୃଷ୍ଟିର କାୟା । 

ଅନୁପମା ତୁମେ 

ଅନନ୍ୟା, ଅଭିଜ୍ଞା ।

ଅମୃତ, ଅମିୟ

ତୁମ ଧାରା ସଂଜ୍ଞା । 

ତୁମ ଆଗମନେ

ଅଶନି ଶବଦେ

ଅର୍ପିତା ଗୋ ତୁମେ 

ଅଶେଷ ଅମ୍ବୁଦେ । 

ବରଷା ରାଣୀ ଗୋ 

ଏ ଧରା ଆଧାର । 

ତୁମ ବିନା ନାହିଁ 

ସ୍ଥିତି ଜଗତର । 

ତୁମରି ଆକ୍ରୋଶେ 

ଭାସିବ ଜଗତ । 

ହାସ୍ୟମୟୀ ହୋଇ 

ଦୂର କର ଭୀତ । 

ବରଷା ଗୋ ତୁମେ 

ପ୍ରଣୟିନୀ ଆଜି । 

ବରଷି ଯାଅ ଗୋ

ପ୍ରିତୀଧାରା ସାଜି । 

ତୁମ ପ୍ରିତୀଧାରା 

ବୁଝିଲେ ଜଗତ । 

କରିବେ ତୁମକୁ 

ସ୍ନେହେ ଆଲିଙ୍ଗିତ। 

ଆଶ୍ବାସିତ କର

ମାନବ ଜାତିକୁ । 

ଉଜାଡି ଦିଅନା

ଆଶ୍ରିତ ମାଟିକୁ । 

ବରଷା ଗୋ ତୁମେ 

ସର୍ବ ପ୍ରିୟତମା । 

ଆଶ୍ବସନା ଦେଇ 

କରିଦିଅ କ୍ଷମା । 

ବରଷା ତୁମକୁ 

ସହସ୍ର ପ୍ରଣାମ । 

କରୁଅଛି କାମ୍ୟ

ଉପସ୍ଥିତି ତୁମ ।