ପ୍ରିୟାର ଓଢଣୀ

ଗୋଲାପୀ ଗୋଲାପୀ

  ମୋ ପ୍ରିୟା ଓଢଣୀ

     ସପନ ସମ୍ଭାରେ ଭରା

ପ୍ରୀତିର ପିୟୁଷ

   ଝରୁଥାଏ ନିତି

      ମମତାର ବସ ନ୍ତରା ।

ଉଦାସ ହେଲେ ମୁଁ

   ତା ଓଢଣୀ ଯେବେ

      ଛୁଇଁ ଯାଏ ମୋର ଦେହ

ଅପୂର୍ଵ ପ୍ରଶାନ୍ତି

   ଭରିଯାଏ ମନେ

      ପାଇ ତା ଆଦର  ସ୍ନେହ ।

ଲକ୍ଷେ ପାରିଜାତ

  ହୁଏ ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ

     ପ୍ରୀତିର ମହଲ ଗଢେ

ଦୁଃଖ ଅବସାଦ

   ଦୂରେ ଯାଏ କାହିଁ

      ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ ଯୋଡ଼େ ।

ୠମୁଝୁମୁ ତାର

   ପାଦର ପାଉଁଜି

      ସତେକି ବରଷା  ଧାରା

ଶ୍ରାବଣୀ ମୋ ପ୍ରିୟା

    ଭିଜା ଭିଜା ସ୍ୱପ୍ନେ

       ମନ ହୁଏ ଆତ୍ମହରା ।

ଝିଲ ମିଲ ଓଠୁ

   ମଖମଲି ହସ

      ଲାଗେ ଆପଣାର   ଭାରି

ଜହ୍ନ ରାଇଜର

    ରାଜ ଜେମା ସିଏ

       ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଭିଜା ନୀଳ ପରୀ ।