ପ୍ରିୟା

ସୁନାବୋଳା ଦେହ ପରିକା ପ୍ରିୟାର 

ଦେଖିଲା ଯେବେ ମୋ ଆଖି

ହୃଦୟେ ଖୁସିର ଅମାନିଆ ଢେଉ

ମନ ମୋର ଗଲା ଲାଖି ।

ଆଖି ନୁହେଁ ତା'ର ଯୋଡ଼େ ନୀଳ ନଈ

ରାଜହଂସୀ ଧିର ଚାଲି

ଗଜରା ଗଭା ଦିଶେ ଯେ ମନୋହର

ଓଠ ପୁଣି କଇଁ ନାଲି ।

ଗୋରା ପାଦେ ତା' ସରୁ ନାଲି ଅଳତା

ଶୋଭେ ହସ୍ତେ ସୁନା ଚୁଡ଼ି

ପ୍ରିୟା ନଗରୀକୁ ଯେବେଠୁ ଆସିଛି

ତା' ପ୍ରେମରେ ଗଲି ପଡ଼ି ।

ହସିଲେ ମୋ ପ୍ରିୟା ବରଷଇ ମହୁ

ଅତର ବାସେ ପବନ 

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସବୁ ପାଶୋରୀ ଯାଆନ୍ତି

ଆହ୍ଲାଦିତ ହୁଏ ମନ ।

ଦୂର ଆକାଶ , ସାତ ମେଘ ମିଶ୍ରିତ

ଗାଆନ୍ତି ପ୍ରିୟାର ଗୀତ

ଖିଲି ଖିଲି ହସୁଥାନ୍ତି ତାରା ମାନେ

ଯେବେ ଧରେ ପ୍ରିୟା ହାତ ।

ଛୁଇଁଦେଲେ ତାକୁ ଅସ୍ଥିର ହୁଅଇ 

ଓଠେ ଜୁଡ଼ୁବୁଡ଼ୁ ଲାଜ 

ଦରିଆ ସେପାରି ଆଣିଛି ତା'ପାଇଁ

ସଜେଇ ଗୋଲାପ ଶେଯ ।