ପ୍ରିୟା କୁ ଚିଠି

ହେ ପ୍ରିୟା,

 ମୁଁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି ,

ଚିଠି ଖଣ୍ଡେ ଲେଖିବାକୁ ।

ଆଜି ତୁମେ ଭାରି ମନେ ପଡ଼ଅତୀତର ସ୍ମୃତି ସବୁ 

ଅତିଥି ହୋଇ ଦଣ୍ଡାୟମାନ

ମୋ ଯୁଗଳ ନୟନ ସାମ୍ନାରେ ।

ମାନ ଅଭିମାନ ର କାହାଣୀ

ସବୁ ଯୁଗଳ ହୋଇ ଲେଖିଥିଲୁ

ଖୋଲାଆକାଶ ତଳେ 

 ଜହ୍ନର ଫିକା ଫିକା ଜୋତ୍ସନାରେ ।

ତୁମେ ଛପି ଛପି ଆସି 

ମଧୁମୟ ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇଥିଲ

ମୋର ବାହୁକୁ ।

 ନୀରବତାର ଭଗ୍ନ ପରେ 

ଟିକେ ଚାହିଁଥିଲି 

ସୁନାବୋଳା ଦେହକୁ,

ଲାଜ ଜୁଡ଼ୁବୁଡ଼ୁ ଦୁଇ ଓଠରେ

ହସର ଜୁଆର କୁ ଅତି 

ନିକଟରେ ପାଇ ।

ଯାହା ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲି

ବର୍ଷ ବର୍ଷରୁ ,

 କାହିଁ କେଜାଣି ଠୋ ଠୋ 

ଗୁଞ୍ଜରଣ ହୋଇଥିଲା 

ମାଳ ମାଳ ପବନମାନଙ୍କର

ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନ ।

ତୁମେ ଗଲାପରେ  

ଆଉ ମଳୟ ବୋହୁନି ,

କୋଇଲି ଗୀତ ଗାଉନି,

ଜହ୍ନ ବି ଜୋତ୍ସନା ଢାଳୁନି,

ଖାଦ୍ୟ ସ୍ଵାଦହୀନ ଲାଗୁଛି ।

ଦୁନିଆଟା ଖାଲି ଫିକା ଫିକା,

ତୁମରି ଅପେକ୍ଷାରେ ବସିଛି 

ଚାତକ ପକ୍ଷୀ ପରି ,

ଛଳ ଛଳ ନୟନର

ଦୁଇ ଧାର ସହ 

କଲମର ଦୁଇଟି ଗାର 

ଦୁଇ ଟି ଅକ୍ଷର ରେ ରହୁଛି

ଇତି ଲେଖି ।