ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା

ନଈ ଆରପାରି ମୋ ପ୍ରିୟାର ଗାଁ

ନଈ ଏପାରିରେ ମୋ ଟିକି ଗାଆଁ

ଦୁହିଁଙ୍କର ଭେଟ ହେଉଛି ନିଇତି

ଭାସିଯାଏ ଯେବେ ମନର ନାଆ ।

ପ୍ରିୟା ଚାଲିଆସେ ବୋହୂ ସାଜି ସ୍ୱପ୍ନେ

ଆଖି ପଲକରୁ ଦୂରେ ରହେନା

ବିନା ଫଗୁଣରେ ଗଭା ଗଜରାରେ

ମହକି ଉଠେ ମୋ ଘର ଅଗଣା ।

ତା ପାଉଁଜି ଶବ୍ଦ ପ୍ରୀତିର ସଙ୍ଗୀତ

କାନର ଝୁମୁକା ତୋଳେ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ କହିଯାଏ ମୋତେ

ମୋ ହୃଦୟେ ଲେଖା ତା'ର ଠିକଣା ।

ନଈ ସୁଅ ପରି ପ୍ରିୟା ଚୁଲୁବୁଲି

ଆସି ଫେରିଯାଏ ଧରିପାରେନା

କେବେ ଆସିବ ମୋ କନିଆଁ ସାଜି ସେ

ନଈ ଢାଳିଦେଵ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା ।