ପ୍ରୀତି ନିର୍ଝରିଣୀ

ସ୍ମୃତିର ଦରଜା ଖୋଲିଗଲେ ସଖୀ

ଦିଶିଯାଏ ତୁମ ମୁହଁ

ପହିଲି ପ୍ରେମର ଅପାଶୋରା ଦିନ

କେମିତି ଭୁଲିବି କୁହ ?

ଲୋଡାନାହିଁ ମୋର କୁବେର ସମ୍ପଦ

ଲୋଡାନାହିଁ ମଣି ମୁକ୍ତା

ମଥାପରେ ମୋର ଲୋଡୁଛି ଆଜି ମୁଁ

ତୁମରି ପ୍ରୀତିର ଛତା I

ତୁମ କପାଳରୁ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ସ୍ୱେଦ

ପୋଛିଦେଇଥିଲି ଦିନେ

ସେ ସ୍ୱେଦ ମହକ ଆଜି ବି ସାଇତା

ହୃଦୟର କୋଣେ କୋଣେ I

ତୁମପାଇଁ ସଖୀ ନୀଳ ନିରିଜନେ

ମୋ ପ୍ରୀତିର ନିର୍ଝରିଣୀ

କୂଳୁ କୂଳୁ ନାଦେ ବହୁଛି ଉଜାଣୀ

ଶୁଣ ତାର ପ୍ରତିଧ୍ୱନି I