ପରୀ

 

ତୁମର ମୋଅର ପର ଆପଣାର

କାହାର ନୁହଁଇ ଶିଶୁ,

ଶିଶୁ ଏଇ ଧରା ଧରମ ଦାଣ୍ଡର

ଦୁର୍ଗା,ଲଷ୍ମୀ,ଆଲ୍ଲା,ଯୀଶୁ ।

କଢି ଟିଏ ଯେବେ କଅଁଳେ ଗଛରେ

କେତେ ଯତନରେ ତାକୁ,

ଫୁଲଟିଏ ହୋଇ ଫୁଟିବାକୁ ଦିନ

ଗଣୁ ଅଛେ ଦେଖିବାକୁ ।

ସେମିତି ଆମର ଶିଶୁ ପରିଟିଏ

ତା'କଥା ଭାବିଲ ଥରେ,

ଆମ ମନେ ହୀନ ଭାବନା କାହିଁକି

 ତା'ପାଇଁ ହୃଦୟେ ଭରେ ।

ଇସ୍କୁଲ, ବଜାର,ଘର କି ବାହାର

ଅଙ୍ଗନବାଡି କୁ ହେଉ,

ତା'ଖୁସିରେ ଯିବା ଆସିବା ବାଟକୁ

ଆମେ କିଆଁ ଅଟକାଉ ।

ଏମିତି ଭାବନା ଆଣିଲେ ମନରେ

କହିଲ କି ହେବ ଭାଇ,

ଫେରିବାକି ଆମେ ସେହି ସମୟକୁ

ଆଦିମ ମଣିଷ ହୋଇ ।

ଆସ ଆମେ ଆମ ଦେଶକୁ ଗଢିବା

କୁକର୍ମ କରିବା ଦୂର,

ଶିଶୁ ଦୁଷ୍କର୍ମ କୁ ହଟାଇବା ପାଇଁ

ଉଠାଇବା ଏକ ସ୍ୱର ।