ଆଶିଷ ଧାରା

ତୋ ପ୍ରୀତିର ବାସ୍ନାରେ

ଭିଜିବା ପରେ

ହଜିବା ପରେ

ଆଉ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର 

ଅଳିକ ସୁଖ ପସରା ।

ଥରେ ତୋ ହାତ ଧରି

ଚାଲି ଶିଖିବା ପରେ

ଆଉ ମୋତେ କି ଡ଼ରାଇବ

ଏଇ ଛାର ବରଷା, ଖରା ।

ଜୀବନରେ ମୋର

ଯେତେ ଦେବୁ ଦୁଃଖ

ହସି ହସି ଯିବି ସହି

କଥା ଦେ ଥରେ

ମା' ଲୋ ମୋହର

ଡ଼ାକିଲେ ଦେବୁ ତୁ ଧରା ।

କରିବୁନି ପର

ଆସିଲେ ଆସୁ ଝଡ଼

କରିବୁନି ମୋତେ ଏକା

ପଣତ ଉହାଡ଼େ ରଖିବୁ ଲୁଚାଇ

ଝରାଇ ସ୍ନେହର ଧାରା ।

ତୋ କୃପା ବଳରେ

ପୁଣି ହସିବ ମୋ ଜଗତ 

ନ ଥିବ ଯାତନା ତହିଁ 

ଶ୍ରୀ ପୟରେ ମା' ଗୋ

ଘେନ ମୋ ପ୍ରଣତି

ହେଉ ସ୍ବର୍ଗ ସମ ଧରା ।