ଫୁଲ

ଛୋଟ ଏକ ବଗିଚାର 

ନାନା ଜାତି ଫୁଲ,

ଫୁଲର ସମ୍ଭାର ସେଠି 

ଅମୂଲ ତା ମୂଲ I 

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ 

 ରୂପ ତା ଅନେକ,

 ନାନାରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗିନ୍ ସେ 

ସୁନ୍ଦର ତା ମହକ I 

 କି ସୁନ୍ଦର ରଙ୍ଗ ତାର 

 ସୃଷ୍ଟି  ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ରରଙ୍ଗ ସଙ୍ଗେ ଗୁଣବତ୍ତା 

  ସଦା ମହତ୍ତ୍ଵର l 

  ବସନ୍ତର ଆଗମନ 

  ଆମ୍ବ ବଉଳର,

 ସୁବାସ ଚହଟୁ ଥାଏ                                           

ସାରା ଭୁବନର I 

  ଜଳାଶୟେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ 

ପଦ୍ମ ଆଉ କଇଁ,

 ନୈସର୍ଗିକ ପ୍ରେମ ତାଙ୍କ 

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ଜହିଁ I 

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଆଗମନେ  

 ପଦ୍ମ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ,

ଚନ୍ଦ୍ର କିରଣରେ କଇଁ  

 ହୁଏ ଆମୋଦିତ I 

 ବନସ୍ତରେ ଫୁଟେ ଫୁଲ 

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ,

ବlସ ତା ଚହଟୁ ଥାଏ 

 ସାରା ମୁଲକରେ I 

ବନସ୍ତରେ ଫୁଟି ପୁଣି 

ମଉଳେ ବନସ୍ତେ ,

ବାସ ମନ ମତାଣିଆ 

ଜାଣନ୍ତି ସମସ୍ତେ I 

କି ବିଚିତ୍ର ଦରବ ସେ 

ଦୁଃଖେ ସୁଖେ ଲୋଡ଼ା,

ସମସ୍ତଙ୍କ ହୃଦ ଜିଣେ 

ହୁଏନି ଅଲୋଡା l 

କ୍ଷଣିକ ଜୀବନ ତାର 

କ୍ଷଣିକେ  ବିଲୟ,

ଦେବତା ମଣିଷ କୀଟ 

ପତଙ୍ଗଙ୍କ ପ୍ରିୟ I 

ମଧୁର ଅମୃତ ଭରା 

ପୂର୍ଣ୍ଣ ତା ଶରୀର, 

ମଧୁମକ୍ଷୀ ଅlଶ୍ଵlଦଇ

କରେ ସଂରକ୍ଷଣ I 

ଦେବତାଙ୍କ ପୂଜା ପାଇଁ 

 ଆଗେ ଲୋଡ଼ା ହୁଏ,

 ମଣିଷଙ୍କ ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ୟରେ

 ନିଶ୍ଚେ ଖୋଜା ଯାଏ I 

ଜନ୍ମରୁ ମୃତ୍ୟୁ କ୍ଷଣ  

ସାଥୀ ସେ ସର୍ବଦା,

ସଭା ସମିତିରେ ପୁଣି 

 ପାଟୁଆରେ ଦେଖା I 

 ସକଳ କାମରେ ଲାଗେ