ଆକାଶ

  

ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସର୍ଜନାକାରୀଙ୍କୁ

ଶତ କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ

ଅନନ୍ତ ଆକାଶେ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାରା

କେତେ ହେଲେ ବିକଶିତ ।

ଅନ୍ଧକାର ନାଶି ଆକାଶେ ଉଇଁଲେ

ଦୟା କରି ଦିବାକର

ରାତ୍ରୀ ଆଲୋକର କାରକ ସାଜିଲେ

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଯେ ନିରନ୍ତର ।

ଅଗଣିତ ତାରା ଜ୍ୟୋତିଷ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ

ଗଗନେ ଉଠିଲେ ଫୁଟି

ସାତ ରଙ୍ଗ ବୋଳା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଆସେ

ବଉଦ ଫାଙ୍କରୁ ଉଠି ।

ବିହାୟସ କୋଳେ ଅତି ପୁଣ୍ୟ ବଳେ 

ସ୍ଥାନ ନେଲେ ଶୁକ୍ର ଧ୍ରୁବ

ନୀଳ ଗଗନର ପ୍ରତିଛବି ପଡ଼ି

ଅମ୍ବୁ ରେ ନୀଳିମା ଭାବ ।

ଆକାଶ ଛାତିରୁ ଧାରା ଶ୍ରାବଣରେ

ଜୀବନ ପଡଇ ଝରି

ସକଳ ଶାନ୍ତି ଯେ ଆକାଶେ ଜଡ଼ିତ

ଧନ୍ୟ ତୁମେ ସୃଷ୍ଟିକାରୀ ।

ନଭ ରାଇଜରୁ ଧରାପୃଷ୍ଠ ପାଇଁ

ବନ୍ଧୁତାର ଆକର୍ଷଣ

ପ୍ରୀତି ସରାଗରେ କିଣି ନେଉ ଥାଏ

ଇନ୍ଦୁ ରାଜୀବର ମନ ।

ଦୂର ଦିଗବଳୟଟି ଆକାଶରେ ମିଶି

ଦିଶେ ମନ ମୁଗ୍ଧକର

କବି ପ୍ରାଣ ଜିଣି ଭରି ଦେଉ ଥାଏ

ଲେଖାରେ ଉପମା ଗାର ।