ପ୍ରେମର ସ୍ବପ୍ନ - ଏକ ସନେଟ୍

ଝରି ଯାଉଥିଲା ଜହ୍ନରୁ ଜୋଛନା ଥରି ଯାଉଥିଲା ଛାତି,

ଭରି ଯାଉଥିଲା ଅଙ୍ଗେ ଶୀହରଣ ସରି ଯାଉଥିଲା ରାତି

ଲୋଟି ଯାଉଥିଲା ଶେଫାଳି କଳିକା ଛୁଟି ଯାଉଥିଲା ବାସ

ପ୍ରିୟା ଆଲିଙ୍ଗନେ ମନ ଯଉବନେ ଫୁଟି ଯାଉଥିଲା ରାସ ।

ଅଧରେ ଅଧର ମିଶି ଯାଉଥିଲା ମନ ସହ ପୁଣି ମନ

ମାଟିର କୁଟୀର ଲାଗୁଥିଲା ସତେ ପ୍ରୀତିଭରା କୁଞ୍ଜବନ

ଚାଲି ଯାଉଥିଲା ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଖୋଲି ଯାଉଥିଲା ଦେହ

ପ୍ରେମେ ଉତ୍ଫୁଲିତ ନିରୀହ ହୃଦୟ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲା କୋହ ।

ହସି ଉଠୁଥିଲା ନୟନ ଯୁଗଳ କଷି ଧରୁଥିଲା ସାଥି

ଫୁଲି ଉଠୁଥିଲା ପ୍ରଣୟ ଜୁଆର ପ୍ରେମର କ୍ରୀଡ଼ାରେ ମାତି

କଣ୍ଠୁ ଝରୁଥିଲା ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା ହେଉଥିଲି ଆନମନା

ମଧୁ ପାନ ଆଶେ ପାଗଳ ଭ୍ରମର ହୋଇଲା କି ବାଟବଣା ?

ପ୍ରେମର ସପନ ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ଦୟନୀୟ ବାସ୍ତବତା !

ଏକାକୀ ହୃଦୟ ନୀରବେ କାନ୍ଦଇ ଭାଳି ପ୍ରେୟସୀର କଥା ।