ପ୍ରେମର ବାର୍ତ୍ତlବହ

ଦୁଃଖରେ  କାତର      ହେଉଛି  ମୋ ମନ

     ଗୁହାରୀ  କହିବି  କାହାକୁ

କିଏ  ବା  ଶୁଣିବ      କିଏ ବା ବୁଝିବ

     ମୋ ଆନ୍ତରର ବେଦନାକୁ  

ଆ' ରେ ମାଛି  ତୁ ଆ  ନେ  ମୋର ବାରତା

     କହିବୁ  ଯାଇ  ପ୍ରେମିକାକୁ  l

ଦର୍ଶନ  କରିନି        କେତେ  ଦିନୁ ମୁହିଁ 

       ମୋ  ପ୍ରିୟତମାର  ମୁଖକୁ

ମନେ  ହୁଏ  କଷ୍ଟ    ଭାରି   ଛଟପଟ

      ତା  ସାଥିରେ  କଥା   ହେବାକୁ 

ଯାଇ  ତୁ   କହିବୁ    ନିକଟକୁ  ଯାଇ

     ମୋ  ମନର  ଯେତେ  ଦୁଃଖକୁ ।

ଫୁଲକୁ  ତୋଳିଲେ       ଲାଗଇ  ସତେକି

       ଧରିଛି  ମୋ  ପ୍ରିୟତମାକୁ,

ପଢିବାକୁ  ପୋଥି        ଧରି  ମୁଁ  ବସିଲେ

       ଦେଖଇ  ତା  ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖକୁ  

ପାଗଳ  ମୁଁ ହେଲି        ତାକୁ  ଝୁରି ଝୁରି

       ଭାବି  ତାର  ଯେତେ    କଥାକୁ  l

ନିଦ  ମୋତେ  ଜମା     ହେଉନି  ରାତିରେ

       ଲେଖୁଛି  ବସି  ମୁଁ  ଚିଠିକୁ,

ତରକାରୀ  ଭାବି         ଖାଇଦିଏ  ମୁହିଁ

      ପାଖେ  ରଖିଥିବା  ଲୁଣକୁ  

କିପରି  ରହିବି         ଏତେ  ଦିନ  ଛାଡି

      ବୁଝାଇପାରୁନି   ମନକୁ  l

ଦୁଇ   ଦିନ  କହି     ଦଶ  ଦିନ  ହେଲା

      ଜବାବ  ନାହିଁ   ତା  କଥାକୁ,

ବିଶ୍ୱାସରେ  ବିଷ      ଦେଇ  ଚାଲିଗଲା

      ଭୁଲିଗଲାକି   ତା  ପ୍ରେମକୁ,

ତାକୁ ନ   ଦେଖିଲେ    ରହି  ମୁଁ  ପାରୁନି

      କିପରି   କାଟିବି  ଦିନକୁ ।

ମାମୁଁ ଘର  ନିଶା      ଭାଙ୍ଗି ନାହିଁ  ଯଦି

       ରଖେ  ତୁ  ମାମୁଁର  ପୁଅକୁ,

ତୋତେ  ଝୁରି  ଝୁରି    ପ୍ରେମ  ଜ୍ୱର ହେଲା

       କିଏ  ବୁଝିବ  ମୋ  କୋହକୁ,

ସିଏ  ଆସି  ଥରେ      ନ  ଦେଖିବ  ଯଦି

      ଚାଲିଯିବି  ମୁଁ  ଯମ  ପାଖକୁ ।