ପ୍ରେମିକା ଚନ୍ଦ୍ରମା

ଦୂର ରାଇଜର  ଅପ୍ସରୀ ଗୋ ତୁମେ 

  ମୋ ମନ କନ୍ଦର ରମା 

ତୁମ ବିନୁ ସତେ ଏ ଭବ ଅନ୍ଧାର 

  ନାମ ଟି ତୁମ ଚନ୍ଦ୍ରମା ।

ଶୁକ୍ଳ ପକ୍ଷର  କୁଆଁରୀ କନିଆଁ 

  ଲାବଣ୍ୟ ମୋହିନୀ ବେଶେ 

ତୁମ ପରଶ ରେ ପ୍ରଶାନ୍ତ ଗଗନେ 

  ନୀଳ କଇଁ ଫୁଟି ହସେ ।

ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଝରେ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାପ୍ଲୁତ 

  କିରଣ ତୁମ ଅଧରୁ 

ଛୁଇଁଲା ମାତ୍ରେ ହିଁ  ମନ ମୋ ଅଧୀର 

   ପଲ୍ଲବିତ ଶୁଷ୍କ ତରୁ ।

ପାଗଳ ଭଅଁର ଫୁଲ ପାଇଁ ଯେହ୍ନେ 

   ଘୁରି ବୁଲେ ଦେଶେ ଦେଶେ 

ମୋ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ଗୋଧୂଳି ବେଳାରେ 

   ଯଦି ତୋ ମୁଖ ନ ଦିଶେ ।

ଆକାଶ ଗଙ୍ଗାରୁ ଅବତରି ଆସ

   କୋଟି କୋଟି ତାରା ଡେଇଁ 

ମୋ ହୃଦୟ ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ  ଉଜ୍ଜ୍ଵଳେ ବିରାଜ 

   ଉଲ୍ଲାସେ ପୁଲକ ମହୀ ।

ବିତି ବିତି ଯାଏ  ରଜନୀ ଯାମିନୀ 

   କେମନ୍ତେ ଜଣା ନପଡେ

ପ୍ରେମ ଆସ୍ୱାଦନେ  ପ୍ରେମିକ ସତେକି 

   କାଳ ଦଣ୍ଡ ପଳ ଜାଣେ ।

ପାହାନ୍ତା ପ୍ରହରେ  ସଙ୍ଗିନୀ ତୁମେଗୋ

  ଫେରି ଯାଅ ପର କରି 

ଚାତକ ପରି ମୁଁ  ଚାହିଁ ବସିଥାଏ 

   ତୁମକୁ ମନ ରେ ଝୁରି ।

ଆସିବ ଆସିବ ପୁଣି ଯେ ଆସିବ 

   ବାନ୍ଧିଚି ମନରେ ଆଶା 

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ରେ  ଧୋକା ଯେ ନଥାଏ 

   ଏହାହିଁ ମୋର ଭରସା ।