ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା

କି ଦେବି ଉପମା ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା

ପ୍ରେମ ଦିବ୍ୟଧାରାଟିଏ

ପ୍ରତି ହୃଦୟରେ ବାସ କରିଥିବା

ସମ୍ମୋହନ ସୂତ୍ରଟିଏ ।

ପୂତ ପବିତ୍ରତା ଝଙ୍କାର ଏ ପ୍ରେମ

ମନ ପ୍ରାଣ କରେ ବଶ

ଆତ୍ମାର ମିଳନ ପ୍ରେମର ସନ୍ତକ

ଭରିଦିଏ ପରିତୋଷ ।

ପ୍ରେମ ସମର୍ପଣ ଭାବର ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ

ବିଶ୍ୱାସ ଅମୃତ ଭରା

ସ୍ୱାର୍ଥରୁ ନିବୃତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସ୍ରୋତଟିଏ

ପ୍ଲାବିତ କରଇ ଧରା ।

ପ୍ରେମ ଶକ୍ତ ଖିଅ ସମ୍ପର୍କ ରଜ୍ଜୁର

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଶିଖାଟିଏ

ପ୍ରେମ ସଂସାରର ଅଦ୍ୱିତୀୟ ରାଗ

ଶବ୍ଦଶୂନ୍ୟ ଗୀତଟିଏ ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରକୃତିର ନିର୍ମଳ ପ୍ରବାହ

ଅମରତ୍ୱ ଅନୁରାଗ

ପ୍ରେମ ଜୀବନର ସୁଦୀର୍ଘ ରାହାଟେ

ଶାନ୍ତି ମଇତ୍ରୀର ଦିଗ ।