ପ୍ରାଣୀ ର ଭଲମନ୍ଦ ବାଣୀ

ପ୍ରାଣୀ ର ଭଲ ମନ୍ଦ ବାଣୀ

ମରଣ କାଳେ ତାହା ଜାଣି ।

ମରଣ କାଳେ ହିଁ ହୁଅଇ

କେଉଁ ପରି ଗତି ଲଭଇ ।

ମରଣେ ପଡ଼ନ୍ତି ନରକେ

ପାଆନ୍ତି ଯମ ଦଣ୍ଡ ଥୋକେ ।

ଜାଣି ହୁଅଇ ଦେଖି ଦେଖି

ମରଣ କାଳ ହୁଏ ସାକ୍ଷୀ ।

ହlବ ଭାବ , ବେଶ ଅଵସ୍ଥା

ଘେନିଣ ମରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା ।

କରି ଥାଆନ୍ତି ଜନ୍ତୁ ରାଣ

ସହନ୍ତି ପ୍ରାଣୀ ଏ କଷଣ ।

ଅଶାନ୍ତି ବିଫଳତା ତଥା

 ଖାମଖିଆଲ ମନୋ ବ୍ୟଥା ।

ଚିନ୍ତା , ସନ୍ତlପ , ପୀଡା ବ୍ୟାଧି

ଦୁର୍ଘଟଣା ଓ ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଦେଖିଲେ ହୋଇ ଥାଏ ବୁଝି

ମରିବ ଅବା ଯିବ ବଞ୍ଚି ।

 ପ୍ରକୃତି ଦେଖିଲେ ତାହାର

ଜାଣି ହୁଅଇ ନିରନ୍ତର ।

ଜୀବନ ଯାକ କହେ ମିଛ

ସ୍ବାର୍ଥ ନିମନ୍ତେ ଦିଏ ଲାଞ୍ଚ ।

ମରିବା ବେଳେ ହିଁ ମଣିଷ

ହରାଏ ଆପଣା ସାହସ ।

ଯମ କୁ ଦେବ କିଏ ଲାଞ୍ଚ

କହି ନ ପାରେ ଆଉ ମିଛ ।

ପ୍ରାଣୀ ଙ୍କ ଭଲ ମନ୍ଦ କଥା

ଜାଣିଣ ହୁଅଇ ସର୍ବଥା ।

ମରଣ କାଳ ଆସେ ଯେବେ

ତୁରନ୍ତ ଗୋବିନ୍ଦ ସେ ସେବେ ।

କହଇ ସବୁ କଥା ସତ

ପ୍ରକୃତି ବିଧାନ ଏମନ୍ତ ।

ପ୍ରାଣୀ ବିଜ୍ଞାନ ଅନୁଧ୍ୟାନ

 କରି ସକଳ ସମୀକ୍ଷଣ ।

କରିଲେ ହୁଏ ତତ୍ତ୍ବ ବୁଝି

ମରଣ କାଳେ ସଦବୁଦ୍ଧି ।

ଉଦୟ ହୁଅଇ ପ୍ରlଣୀର

ଜୀବନେ ସ୍ବାର୍ଥ ଲାଗି ଚିର ।

ଚଳାଇ ଥାଏ ସେ ଉଦ୍ୟମ

ଧରି ସାହସ ଓ ବିକ୍ରମ ।

ମରଣେ ଯାଏ ଦେହ ତେଜି

ମର ଶରୀର ରହେ ପଡ଼ି ।

ଅହଙ୍କାର ମାୟା ଜାଲ ରେ

ଛନ୍ଦିତ ମୋହ ଲାଳସା ରେ ।

କାଳ ଯାପଇ ଏ ସଂସାରେ

ଚଳି ଯାଏ ସେ ଶେଷ କାଳେ ।

ଦେଖାଇ ଲୀଳା ଖେଳ ପ୍ରାୟେ

ଯମ ଯାତନା ନିତି ସହେ ।