ନୂଆବରଷ

ନୂଆ ବରଷ ଆଣ ନୂଆ ପରଶ 

ନୂଆ ଲାଗୁ ଦୁନିଆଁ, ନଥାଉ ବିଦ୍ବେଷ ।

ଦେଇ ଟିକିଏ ହସ, ପାଉ ଟୋପେ ଆଶିଷ 

ଦୟା କ୍ଷମା ମଣିଷପଣିଆରେ ଭରାଭରା ସ୍ପର୍ଶ ।

ନର ନାରୀ ଶିଶୁ ବୃଦ୍ଧା ବୃଦ୍ଧ ହସନ୍ତୁ ଅବଶ୍ୟ 

ନାରୀ ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କୃତି ସଙ୍ଗେ ତ୍ୟାଗ ଅଶେଷ ।

ବଳ ବୀର୍ଯ୍ୟ କର୍ମ ଧର୍ମ ଧ୍ୟାନ ବଢାଉ ପୁରୁଷ 

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚିନ୍ତା ଚେତନାର ଫୁଲ ଫୁଟୁ ଏବର୍ଷ ।

ରୋଗ, ଶୋକ, ଋଣ, ଦୁଃଖ, ମହାମାରୀ,ବିଶେଷ୍ୟ

ଦୁରେଇ ଦିଅ ନୂଆବରଷ ଆଣ ଉଲ୍ଲାସ ହର୍ଷ ।

କାହା ମନେ ନରହୁ ତିଳେ ଅବିଶ୍ୱାସ, ଲେଶ 

କର୍ମଯୋଗୀ ସାଜିବେ,ବୀର ଯୋଦ୍ଧା ପୁରୁଷ ।

ନୂଆବରଷ ଦୁରେଇ ଦିଅ ଯାତନା କ୍ଳେଶ 

ହସରେ, ରାଗମଲ୍ହାର ଜୀବନେ ଭରୁ ପିୟୁଷ ।

ହେ ଧରିତ୍ରୀ,ମାଟିମାଆ ଦେ ଆଶିଷ ଆୟୁଷ

ତାରାଫୁଲେ ଫୁଲି,ଜହ୍ନହସୁ ଖିଲିଖିଲି, ଆକାଶ ।

ରାମରାଜ୍ୟ ଫେରିଆସୁ ପାଇ ନବବର୍ଷର ସ୍ପର୍ଶ

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିସମ୍ଭାରେ ଓଁ ହେଉ ନିଶ୍ୱାସ ବିଶ୍ୱାସ ।

ସ୍ୱାର୍ଥର ଉର୍ଦ୍ଧରେ ରହି ଦେଶ, ଜାତିର ସାଜି ସାରସ 

ସୁନ୍ଦର ସରସ କରି ଦେଶ, ଲେଖିବା ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଇତିହାସ l