ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ସମର ବିଦ୍ୟା

ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ସମର ବିଦ୍ୟା

ଥିଲା ମନୋରମ ଅପୂର୍ବ ସଦା ।

ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ସମର ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ମେଳ

ହୋଇ ବେନି ପକ୍ଷ ଦେଖାଇ ଖେଳ ।

ବାଜୁଥିଲା ତୂରୀ ଭେରି ଓ ଶଙ୍ଖ

ଯୁଦ୍ଧ ବାଦ୍ୟ ଘନଘଟା ହୃତ୍କମ୍ପ ।

ଜନମାଉ ଥିଲା ଜନମନରେ

ଉନ୍ମାଦନା ଭରେ ବୀର ଅନ୍ତରେ ।

କରୁଥିଲେ ନାନା ରଙ୍ଗେ ଲଢ଼ାଇ

ଢାଲ , ବର୍ଚ୍ଛା , ଖଣ୍ଡା କାତିକୁ ଧରି ।

ଗଜ ବାଜି ପୃଷ୍ଠେ ବିଜୟ କରି

ଜିଣୁଥିଲେ ରଣ ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ଲଢ଼ି ।

ବୀରଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ ନାନା

 ସ୍ଥାନେ ନାନା ମତେ ସର୍ଜିତ ସେନା ।

ବାହିନୀ ସକଳେ ହୋଇ ମିଳିତ

ଦେଖାଉଥିଲେ ସେ ନିଜ ବୀରତ୍ୱ ।

ଚତୁଃରଙ୍ଗ ପଦାତିକ ବାହିନୀ

ନାନା କୌଶଳରେ ସମର ଜିଣି ।

ହୋଇଥିଲେ ସର୍ବେ ବୀର ଅଗ୍ରଣୀ

ରଣେ ଧରି ତେଜ ବୀରତ୍ଵ ଠାଣି ।

ସମରେ ଦିଅନ୍ତି ସଭିଏଁ ଝାସ

ଜିଣନ୍ତି ପ୍ରକାଶି ନିଜ ସାହସ ।

ନାନାବିଦ୍ଧ ବ୍ୟୂହ ଗଠନ କରି

ଶତ୍ରୁ ପକ୍ଷ ସାଥେ ଥାଆନ୍ତି ଲଢ଼ି ।

ମୁକାବିଲା ଲାଗି ଶତ୍ରୁପକ୍ଷର

 ସଂଘର୍ଷ କରନ୍ତି ସୁତୀବ୍ରତର ।

ଗଦା , ପଦ୍ମ , ଚକ୍ର , ବ୍ୟୂହ ସରଜି

ଶତ୍ରୁ ଚକ୍ରାନ୍ତକୁ ହରନ୍ତି ଖୋଜି ।

ଅସଂଖ୍ୟ ପ୍ରକାର ବ୍ୟୂହ ପ୍ରବୀଣ

ଯୋଦ୍ଧା ଥିଲେ ଆମ୍ଭ ଦେଶ ପ୍ରାଚୀନ ।

କାଳରେ ସଭିଏଁ ପରାଣ ପଣ 

କରି କରୁଥିଲେ ତୀବ୍ର ଲଢାଇ ।

ଦେଉଥିଲେ ଶତ୍ରୁକୁ ଘଉଡାଇ

ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ତା'ର ବଳ ବଡ଼ାଇ ।

ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ର ବିଦ୍ୟା ବୁଦ୍ଧି ନୈପୁଣ୍ୟ

ପ୍ରଦର୍ଶନେ ସର୍ବେ ଥିଲେ ଧୂରିଣ ।