ପିତୃ

ପାହାଡର କଣ ପାଦ ଥାଏ?

ଆଛ୍ଛା ନଥିବ ବି କାହିଁକି ଯେ !

ସିଏ ତ ଚାଲୁଥିବାର ଦେଖିଛେ ଆମେ ସମସ୍ତେ 

ଆମକୁ କାନ୍ଧରେ ବସେଇ 

ସିନ୍ଧୁ ଠୁ କାବେରୀ 

ହିମାଳୟ ଠୁ ଆମାଜନ ।

ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଚାଲୁଥିବା ପାହାଡର ପୁଣି ପାଦ ନଥିବ 

ଏକଥା କିଏ କହିବ ।

ଥାଏ ଥାଏ 

ହଳେ ଥକୁନଥିବା ପାଦ ।

ନା ନା ଥକାପଣ ଦେଖଉନଥିବା ପାଦ ।

ତାରି କାନ୍ଧରେ

ପାଦ ରଖି ଚଢିଛେ ତ

ସିଢି ପରେ ସିଢି ।

କେତେ ଭୂମିକମ୍ପର ଛାଟକୁ

ଛିଟଟେ ପରି ଝାଡିଦେଇଥିବ ପାହାଡ 

ଆମ ସୁରକ୍ଷା ରେ

ବୋହି ନେଇଥିବ ନିଜ ପିଠିରେ 

ଆମକୁ ଆଗରେ ରଖି 

ଝଡକୁ ପଛ କରି ହସୁଥିବ ପାହାଡ ।

ଆମ ପାଇଁ ତିଆରିଥିବ 

ମାଟି,ବର୍ଷା,ବାଦଲ,ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ, ବଣ,ଝର

କୁହୁଡି, ଅନୁଭୂତି, ସ୍ବପ୍ନ,ଗପ,ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ।

ଆମକୁ ଗଢିଥିବ ଧୂଳିରୁ 

ଭୂ ରୁ ଭୁମା ଯାଏ ବିସ୍ମୟ ବିସ୍ତୃତି ତାର

ହେଲେ ଆମକୁ କୋଳେଇଥିବ 

ସେମିତି 

କେତେ କାଟୁନଥିବା ପଣତ ଟେ ପରି ।

ଖାଲି କଣ ପାଦ! 

ହାତ ବି ଥାଏ ପାହାଡ ର

ମାଟି ତଳୁ ଫୁଟି 

ମାଟି କୁ ଜିବୁଡି 

ମାଟିରୁ ମଣିଷ ତିଆରି ଦିଏ 

ପାହାଡ ।।