କହିବି କଥାଟେ

ପ୍ରଗତିର ପଥେ ଆମ ଦୁନିଆ

ତଥାପି ମଣିଷ ହୁଏ ଛାନିଆ  l

ବାରତା ବାହାକ ଚିଠିଟି ଥିଲା

ଭାବନା କୁ ଲେଖି ସେ ଦେଉ ଥିଲା ll

ବୁଦ୍ଧି କୁ ପ୍ରଖର କଲା ମଣିଷ

ନ ରହିଲା ଆଉ ତା ଅବଶୋଷ l

ଫୋନ୍ ଟିଏ ପୁଣି କଲା ବାହାର

କାନରେ କଥାକୁ ଶୁଣିଲା ତାର  ll

ଏଥିରେ ଆଶା ତା ବାକି ରହିଲା

ଦେଖି କରି କଥା ହେବ ଭାବିଲା l

ଆଶା ବି ତାହାର ସଫଳ ହେଲା

ସ୍ମାର୍ଟ୍ ଫୋନ୍ ତାର କାମ କରିଲା  ll

କହୁଛି କଥାଟି ଶୁଣ ସଭିଏଁ

ଆଜି ଏ ସମୟ କିପରି ହାଏ l

ଫୋନ୍ ଯଦି ଆମ ପାଖେ ନ ଥାନ୍ତା

ପରିଚୟ ଆମ ଛପି ରୁହନ୍ତା  ll

ଗୃହ ବନ୍ଦୀ ଆଜି ହେଲେ ସଭିଏଁ

ବନ୍ଧୁ ପରିଚୟ ନ ଦିଏ କିଏ   l

ମାଆ ଛାତି ତାର କରେ ପଥର

ପିଲା ଅଛି ଯାଇ ସେ ବିଦେଶର ll

ଘରକୁ ଆସିବା ପାଇଁକି ମନା

ମାଆ ମନ କିଏ ବୁଝେ କୁହନା l

ବହୁ ଦୂରେ ଯାଇ ରହିଲେ ସବୁ

ସମୟ ସଭିଙ୍କୁ କରିଛି କାବୁ   ll

ଆଖି ଥରେ ଯଦି ଦେଖେ ପିଲାକୁ

ବୁଝାଇ ଦିଏ ତା' ନିଜ ମନକୁ   l

ଧନ୍ୟବାଦ ଦିଏ ଏହି ଯୁଗକୁ

ପ୍ରଗତି ବଳରେ ପାଏ ସବୁକୁ   ll

ହଉ ଅବା ନିଜ ହଉ କେ' ପର

ସଭିଏଁ ହୁଅନ୍ତି ଆଜି ନିଜର   l

କେତେ ମିଛ ସତ ହୁଏ ବାହାନା

କଥା ହେବାକୁ ସମୟ ହୁଏନା   ll

ମିଛରେ ବାହାନା କରି ସଭିଏଁ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର କଥା ମନେ ପକାଏ  l

ସବୁ କଥା ଆଜି ହୁଏ ସମ୍ଭବ

ଅତିଥି ଆଜି ଯେ ଫୋନ୍ କୁ ଭାବ ll

ଯେ' ଯାହା ଘରକୁ ଯିବାକୁ ମନା

ଫୋନ୍ ଥିଲେ ନାହିଁ କିଛି ବାହାନା l

ସମ୍ପର୍କ ଖବର ସବୁ ସମ୍ଭବ

ମନୋରଞ୍ଜନ ବି ଏ ଦେଉ ଥିବ  ll

ଦୁଃଖର ସାଥୀ ଏ ସୁଖର ସାଥୀ

ଆଜିର ସମୟେ ଇଏ ସାରଥୀ  l

ମାୟା ଜାଲ ସତେ ଦିଏ ବିଛେଇ

ସମ୍ପର୍କ ସବୁ କୁ ଦିଏ ଛନ୍ଦେଇ   ll

ସଭିଙ୍କୁ ଏକତ୍ର ଏ କରିପାରେ

ପରୋକ୍ଷରେ ଦୁଃଖ ହରଣ କରେ l

ସୁଖର ବାରତା ଦିଏ ବତାଇ

ଦୂରକୁ ନିକଟ କରି ଦିଅଇ    ll

ଯାହା ପାଇଁ ଆଜି ଏହା ସମ୍ଭବ

ମଣିଷ ବୁଦ୍ଧିକୁ ଟିକିଏ ଭାବ   l

ତେଣୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲି ତା ପରି ଚୟ

ଲଢେଇ ତା ସହ କରେ ସମୟ ll

ଯା ପାଇଁ କି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ତାର

ପରୀକ୍ଷା ନିଅନ୍ତି ଆଜି ତାହାର l

ଶରଣ ରକ୍ଷକ ଶରଣେ ଯିବା

ଏହି ବିପତ୍ତିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା  ll