ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି

ଦୁହିତା ଅଟଇ ଦୁଇ କୁଳ ହିତା

   ସଭିଙ୍କର ହୁଏ ପ୍ରିୟ। ,

ଜନମ କାଳରୁ ମରଣ ଯାଏ ତା

     ଜଟିଳ ଥାଏ ସମୟ ।

ସ୍ୱାଧୀନତା ତାର ସପନ ପରିକା

     କର୍ଣ୍ଣେ ଖାଲି ଶୁଣୁଥାଏ ,

ବାଳୁତ କାଳରୁ ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା ଯାଏ

     ପରାଧୀନ କାହିଁ ହୁଏ ।

ନାରୀ ଯଦି ହୁଏ ନାରାୟଣୀ କେବେ

   ତା ପଛେ ହୁଏ କାହାଣୀ ,

ନାରୀ ର ସୃଷ୍ଟିରେ ଦୁନିଆ ପ୍ରଗତି

     ଏ କଥା ମନ ମାନେନି ।

ପ୍ରଶ୍ନ ଆସେ ସଦା ଆହେ ମହା ବାହୁ

    ଜନମ ତା ତ୍ୟାଗ ପାଇଁ ,

ତ୍ୟାଗ ବଳିଦାନ ସ୍ନେହ ପ୍ରତିଦାନ

     ସଭିଙ୍କ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ।

ନାରୀ ର ଯାତନା ଜୀବନ ତମାମ

    ସତ୍ୟ ଏହା ଧ୍ରୁବ ପରି ,

ସୀତା ମାତା ପରି ପତିବ୍ରତା ନାରୀ

     ଜୀବନକୁ ଥିଲେ ହାରି ।

ଦୋଷ ନ କରିବି କର୍ମ ଦୋଷେ କଣ

   ଅହଲ୍ୟା ର ସେ କାହାଣୀ ,

ପଥର ପାଲଟି ଅଭିଶାପ ନେଲେ

     ଉଦ୍ଧାରିଲେ ପ୍ରଭୁ ପୁଣି ।

ପାଞ୍ଚ ସ୍ଵାମୀ ଥାଇ ସୁରକ୍ଷିତ କେବେ

   ଦ୍ରୌପଦୀ ହୋଇ ନ ଥିଲେ ,

ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପଣେ ଲଜ୍ୟା ନିବାରି ସେ

   ନାରୀ ଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ସେ ଦେଲେ ।

ନିଜର ସୁରକ୍ଷା ନିଜେ ନାରୀ କରେ

  ନ ହେଲେ ହୁଏ କାହାଣୀ ,

କେତେ ବେଳେ ମରେ କେତେ ବେଳେ ହାରେ

   ଲେଖେ ସେ ନିଜ ଜୀବନୀ ।

କେତେବେଳେ କିଏ ଦିଏ ପ୍ରତାରଣା

    କେତେବେଳେ ଭାଙ୍ଗେ ସପନ ,

ସପନ ଦେଖିଲେ ହୋଇଲେ ପୂରଣ

    ସେ ନାରୀ କି ପୁଣ୍ୟବାନ୍ ।

ସେଇ ନାରୀ ପୁଣି ହୁଏ ହତାଦର

   ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ୟେ ସେ ଅଲୋଡା ,

ଜୀବନର ପଥ ସଦା କଣ୍ଟକିତ

    ସେ ପଥ ହୁଏ ଖସଡ଼ା ।

ଟିକିଏ ସୁଖକୁ ସ୍ଵର୍ଗ ସୁଖ ଭାବି

    ସରଳ ଭାବେ ଜୀବନ ,

ଜୀବନ ତାହାର ଜଟିଳ ଗଣିତ

   ଖୋଜି ପାଏନା ତା କାରଣ।

ଶେଷ ନିଷ୍ପତ୍ତି ତା ତା ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସ

     ସବୁରୁ ପାଇବ ମୁକ୍ତି ,

ହସ୍ତ ଯୋଡ଼ି କହେ ଆହେ ମହାବାହୁ

   ଦିଅ ମୋତେ ତୁମେ ଶକ୍ତି ।