ପିପିଇ ଭିତର ସ୍ୱର

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷ୍ମକାଳେ ଘର୍ମାକ୍ତ କଳେବରେ

ଜୀବନ ବିତେ ଆମ ମୃତ୍ୟୁର କୋଳାହଳେ । 

ରୋଗଠୁ ଲୁଚି ଆମେ ରୋଗୀର ଉପଚାର

କରୁଛୁ ରଖି ବାଜି ନିଜର ଜୀବନର । 

ରକ୍ତ ଜମାଟ ବାନ୍ଧେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭାରି ବାଧେ

ପିପିଇ ଆବରଣେ ଶରୀର ଆମ କାନ୍ଦେ ।

ଭୁଲିଛୁ ପରିବାର ସୁରକ୍ଷା ସ୍ୱଶରୀର

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଗେ ଆଜି କରିଛୁ ସମର୍ପଣ । 

ଭୂତାଣୁ ବଳୟରେ ରହିଛୁ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ

ତଥାପି ହାରିନାହୁଁ ଅଚିହ୍ନା ମହାରଣେଷ। 

ଶୀତେଇ ଉଠେ କାୟା ରୋଗୀର ଚିତ୍କାରରେ

ପ୍ରାଣ ଖେଳେ ଲୁଚକାଳି ସମ୍ମୁଖେ ସଗର୍ବରେ । 

ମୃତ୍ୟୁକୁ ଆଖିଆଗେ ଦେଖି ବିକଳ ଲାଗେ

ନିଜର ପରାଜୟ ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣେ ଜାଗେ । 

ଅସଂଖ୍ୟ ଆଶାଗୁଚ୍ଛ ସମ୍ମୁଖେ ଝରିଯାଏ

ନିଷ୍ଫଳ ଆଖିକୋଣୁ ଲୋତକ ବହିଯାଏ । 

ପ୍ରାଣର ଭିକ୍ଷା ସତେ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଅନେକ ଶୂନ୍ୟହସ୍ତ ବାହୁନି ଗୃହ ଫେରେ । 

ଦେଇଛୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଚିକିତ୍ସା ପ୍ରବୋଧନା

ଅନେକ ଶ୍ବାସ ଫେରେ କିଛି ଫେରି ପାରେନା ।

ପିପିଇ ଭିତରୁ ଶୁଭେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଆର୍ତ୍ତନାଦ

କରୋନା ଯୋଦ୍ଧା ହୋଇ ଗଣୁଅଛୁ ପ୍ରମାଦ । 

ଈଶ୍ୱରେ ରଖି ଲୟ ହୃଦୟେ ଭରି ଭୟ

ରହିଛି ଦୃଢ଼ ଆଶା ହେବ ଆମରି ଜୟ ।