ପହିଲି ଶ୍ରାବଣେ କାଉଡି ଭାଇ

ପହିଲି ଶ୍ରାବଣ ଆଦ୍ୟ ସୋମବାର କାଉଡ଼ିଆ ଭାଇ ଭାର,

ବୋହି ଖାଲି ପାଦେ ଦଉଡୁଛି ଶିବାଳୟେ ତୋଳି ନଦୀ ଜଳ; 

ବମ୍ ବମ୍ ଭୋଳା ନାଥ;

ପାରିକର ପ୍ରଭୁ ଏ ସଂସାର ସାଗରୁ ଘେନ ଆରତୀ ଆରତ ।।

ପବିତ୍ର ମାସର ପହିଲି ସକାଳ ସୋମବାରେ ଶିବ ଭକ୍ତ,

ଜଳ ଲାଗି କଲେ ମିଳଇ ଅଚିରେ ଫେଡି ଅକାଳ ଦୂରିତ;

ଅନେକ ଆଶା ବିଶ୍ଵାସ;

ନେଇ ଭକ୍ତ ଗଣ ଆନନ୍ଦ ମନରେ କରନ୍ତି ଜଳାଭିଷେକ ।।

ଘୋର ବର୍ଷାକାଳ ଧାରା ଶିରାବଣ ଝରଝର ଝରେ ବାରି,

ଶିବାଳୟେ ଭକ୍ତ ହେଲେ ରୁଣ୍ଡୀଭୂତ ତାକୁ ଖାତର ନକରି;

ବିପଦେ ଆପଦେ ସଦା;

ସାହା ହେବେ ସେହି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଈଶ୍ଵର ସତ୍ୟ ପଥରେ ଚାଲୁଥା ।। 

ସତ୍ୟ-ଶିବ ସେ ତ ସୁନ୍ଦର ମୂର୍ତ୍ତି ସେହି ତ ମଙ୍ଗଳମୟ,

ମଙ୍ଗଳ ବାରତା ଦେବେ ସତ୍ୟେ ଥିଲେ ଏହି କଥା ପରା ଥୟ;

ଆବିଳ ପଙ୍କିଳ ମନ;

ଦୂରେ ଫିଙ୍ଗିଦେଇ ନିର୍ମଳ ମନରେ କର ଶିବ ନିରାଜନ ।।

ଥରେ ମନେ ଭାବ କାଉଡ଼ିଆ ଭାଇ ଦୁନିଆ ଯାଉଛି ଭାସି,

ଉଶୃଙ୍ଖଳ ୟେ ସମାଜେ ଜୀବନ ଦହଗଞ୍ଜ ଭୋଗୁଅଛି;

ବେଳ ବଦଳାଇ ଦେବେ;

ସୁସ୍ଥ ମନରେ ଜଳଲାଗି କଲେ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ କଟିବ ଲବେ ।।

ସେକଥା ବିଚାରି ଧ୍ୟାୟୀ ତ୍ରିପୁରାରି ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ ହେଉ,

କାଉଡ଼ିଆ ଭାଇ ହରଷେ ତୁ ଯାଆ ତୋର ଜଳଲାଗି ହେଉ;

ଅକର୍ମ କର୍ମ ଦାୟକ;

ଶିବ ଶିବ ନାମେ ଗଗନ ପବନ ହୋଇଯାଉ ପ୍ରକମ୍ପିତ ।।