ଫଗୁଣ

ଫଗୁଣ କୋଉ ଗୋଟେ ପ୍ରେୟସୀ ପାଇଁ ଫଗୁର ଆସର

ଫଗୁଣ ପୁଣି ଗୋଟେ ପ୍ରେୟସୀ ଆଖିରେ ସ୍ମୃତିର ଜୁଆର ।

ଫଗୁଣ ଆଗନ୍ତେ ମହୁଲ ଡାଳ ମଳୟରେ ମୁରୁକି ହସେ

ବିଦାୟୀ ଫଗୁଣେ ଶେଷ କୃଷ୍ଣଚୂଡା ଲୁଚି ଲୁଚି କାନ୍ଦେ ।

ଫଗୁଣ ହସକୁରୀ  କୋଇଲିର  ମିଠା ସମ୍ମୋହନ

ଫଗୁଣ. କେଶବର  କରାଳ  କୁହୁତାନ  ।

ଫରୁଆ ଭିତରର ଅଫେରା ଅତୀତର ଭିଜା ସ୍ମୃତି 

ଫଗୁଣ ଛାତ ଉପରର ହଜିଲା ଏକ ଜହ୍ନ ରାତି ।

ଫଗୁଣ ଆସିଲେ ଫୁଲର ସହରେ ପ୍ରଜାପତି ଉଡେ

ଫେରିଲେ ଫଗୁଣ ପବନରେ ପାଖୁଡା ସବୁ ଝଡେ ।

ମୁଠାଏ ରଙ୍ଗବୁଣି ଜୀବନକୁ ରଙ୍ଗୀନ କରାଏ ଫଗୁଣ

ରଙ୍ଗ ହଜିଗଲେ ଫିକା ଫିକା‌ ଦିଶେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଶ୍ରାବଣ ।

ଫଗୁଣ ଆସିଲେ ଆଖିରେ ମେଞ୍ଚେ ସ୍ବପ୍ନ ବୁଣେ 

ଗଲାବେଳେ ଛାତିଏ କୋହ ଦେଇ ବିଦାୟ ନିଏ ।