ଲୁହ

ବର୍ଷାଭିଜା ଜ୍ୟୋସ୍ନା ତାତିରେ

ଧଳାଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ମୋ ଦୁଃଖସବୁ 

ଆଜି ଭିଜୁଥାନ୍ତି ବିରହର

 ମିଠା ଶୀହରଣରେ ଖୁବ୍

ଦୀର୍ଘ ସମୟର ଏକ ଛୋଟରାତିରେ ,

ହେଲେ ଇଛା ସବୁ ମୋର

ଆଖିରେ ପଟିବାନ୍ଧି ଭୋଗୁଥାଏ

ଅସହାୟ ବାଦଲ ଛାତିର ଲମ୍ବା ନିଃଶ୍ବାସ ।

ତୁହା ତୁହା ଘନଉଥିବା ମେଘର

ପାଟିରୁ ଶୁଣାଯାଏ ! ପ୍ରିୟ ଛଳନାର 

ମିଠା ଶବ୍ଦ.......!!

ଆଜି ଯେମିତି ସେ ଖୋଜି ହୁଏ 

ବର୍ଷାଭିଜା ମୋ ଅଳସୀଦୁଃଖ ଦେହରୁ 

 ନିଦୁଆ ହଳଦୀ ଛାଡିବାର ଅସ୍ତିତ୍ବ ,

ଆଉ ବର୍ଷାଭିଜା ଓଠ ତଳୁ 

ସେଇ ଛୋଟ କଳାଜାଇର ବିଶ୍ବାସ ।

ହେଲେ ସେ ଶବ୍ଦ !

ଦଲକାଏ ପବନରେ ମନ ପାଖରୁ ଯାଇ

ଆପେ ଆପେ ପିଟିହୁଏ ସେଇ

ଛଳନାର ଝର୍କା ପାଖରେ !

ଚମକି ଉଠେ ଏବେ 

ପ୍ରେମିକା ମନ ତଳର ଛୋଟ ଡର ,

ଚୁପ୍ କି ମଥାରେ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ

କୁଞ୍ଚିହୁଏ କାହା 

ଅଇଁଠାରେ ଭିଜି ଥିବା ନୀଳ ଚିହ୍ନ,

ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ ବର୍ଷା

 ଏବେ ଚିକମିକ ଦିଶିଥାଏ

ଆଉ ଇର୍ଷା କରେ ଶ୍ରାବଣ , ଜହ୍ନ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ !!

ଏ ଲୁହ ଏମିତି

ଭିଜଉଥାଉ ଦୁଃଖର ସତ୍ତାକୁ

ସବୁବେଳେ ତା ଇଛା ରେ

ବର୍ଷାଭିଜା ଜହ୍ନ ରାତିରେ .......!!

କାରଣ ଏ ଲୁହ ହିଁ ଜାଣିଛି

ଦିନେ କାହା ଆଖି ଲୁହର ସ୍ବାଦ କେମିତି!?..

ମୋ ଓଠ ଛୁଇଁ ଆଜି ବି ଲାଗିଛି ମୋ ଦେହରେ ,

ବିଶ୍ବାସର ବିଛଣାରେ ଆଉ ଏ କୋହସ୍ନାତା ମନରେ !!