ପ୍ରିୟତମାମୁଁ ତୁମକୁ ଦେଖୁଅଛି ;ପାହାତିଆ ପହରରେ ରାଜଧାନୀ

ପ୍ରିୟତମା

ମୁଁ ତୁମକୁ ଦେଖୁଅଛି ;

ପାହାତିଆ ପହରରେ ରାଜଧାନୀ ରସ୍ତାରେ

ପରିବା ବୋଝ ମୁଣ୍ଡେଇଥିବାର-ଶିଶୁକୁ କାଖେଇ ଥିବାରେ

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ତାଡନାରେ- ଭୋକର ଭୂଗୋଳରେ

ତୁମକୁ ମୁଁ ଦେଖିଥିଲି :

ଅସୀମ ଆକାଶର ଅସୀମା ଫର୍ଦ୍ଦରେ

ପୂର୍ବଜନ୍ମର କାହାଣୀରେ-ଗପସପରେ

ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରତିରୂପରେ-ପରିଚୟରେ

ପୁଣି ମୁଁ ପାଇଥିଲି :

ଆକାଂକ୍ଷିତ ସାମୀପ୍ୟର ମଧୁ ସଂଭାରରେ

ତୁମ ବିଚିତ୍ରାବର୍ଷା, ମଧୁକ୍ଷର ଅମୃତ କଳସୀରେ

ଅତସୀ କୁସୁମର ସୁରଭିତ ମହକରେ

ଏବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ପାଇଅଛି :

ତୁମ ଅନଂଦ୍ୟ ରୂପର ରୋଷଣୀରେ ଅପୂର୍ବା ଆଭାରେ

ଭୂଗୋଳର ଦିଗହରା କଂପାସ୍‌ରେ- ମାନଚିତ୍ରରେ

ବେଳାଭୂମି ସ୍ପର୍ଶୀ ଦୁଗ୍ଧଫନନିଭ ଉତ୍କାଳ ତରଂଗରେ ।।