ଫଗୁଣ ଡାକିଲା ଆ'

ଦୁଃଖର ନଈରେ ସ୍ନାନ କରୁଥିଲି

କାହିଁକି ମୁଁ ଜାଣିନାହିଁ

ତା ଚହଲା ପାଣି ଛାତି ଚିରୁଥିଲା

ଲୁହ ଯାଉଥିଲା ବୋହି I

ଜୀବନ ନଈରେ କୋହର ଜୁଆର

ହୃଦୟକୁ ଗଲା ଭେଦି

ଆଖି ଦେଖୁଥିଲା ବିବର୍ଣ୍ଣ ଦୁନିଆ

ଜୀବନର ଜଳଛବି I

ଧିରେ ହାତଠାରି ଡାକୁଥିଲା ମୃତ୍ୟୁ

ଜୀବନ କହିଲା ନାହିଁ

ଦୁଃଖ ନଈ କୂଳେ ଆଖିରେ ପଡିଲା

ପ୍ରୀତିମଖା ଏକ ଛାଇ I

ଆଖିରୁ ପୋଛିଲା ସବୁତକ ଲୁହ

ହୃଦୟୁ ଲିଭିଲା କୋହ

କାନରେ ବାଜିଲା ପ୍ରଣୟ ସଙ୍ଗୀତ

ଦୁଃଖ ନଦୀ ହେଲା କ୍ଷୟ I

ସାଉଁଟିଲି ଯେବେ ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ୱପ୍ନ

ମିଳିଲା ହୃଦୟ ଖିଏ

ପ୍ରୀତିର ବର୍ଷାରେ ଭିଜିଲା ଫଗୁଣ

ରଙ୍ଗ ବୋଳିଦେଲା ଦେହେ I