ମୁଠାଏ ଭାତ

ଅଝଟ କରେ ଧନ ମୋହର 

ମୁଠାଏ ଭାତ ପାଇଁ

ଅଭାଗିନୀ ମୁଁ ମାଆ ହୋଇକି

ଖୁଆଇ ପାରୁନାହିଁ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖର ସାଥି ମୋ ସ୍ୱାମୀ

ଆଶା ଭରସା ଥିଲେ

ନିଷ୍ଠୁର ଭାଗ୍ୟ ସାଜିଲା କାଳ

ଅଜଣା ରାଜ୍ୟ ଗଲେ ।

ଏକାକିନୀ ମୁଁ ବୋଝ ବୋହିବି

କରିଲି ଟାଣପଣ

କୋଡ଼ି କୋଦାଳ ଧରିଲି ହାତେ

ଦୃଢ଼ କରି ମୋ ମନ ।

କୁଆଡୁ ଥିଲା କରୋନା ରୋଗ

ସାଜିଲା ମୋତେ ଦାଉ

କାମ ପତର ବନ୍ଦ ହୋଇଲା

ମିଳେନା ଖୁଦ ଯାଉ ।

ଘରୁ ବାହାର ହୋଇଲେ ସର୍ବେ

ରୋଗ ହୋଇବ କାଳ

ଘର ଭିତରେ ଦାନା କେ ଦେବ

ଶୂନ୍ୟ ମୋ ହାଣ୍ଡିଶାଳ ।

ଭୋକ ଶୋଷରେ ଜଳୁଛି ପେଟ

ନୀରବେ ସହିଯାଏ

ଏକୋଇବଳା ବିଶିକେଶନ

ଭାତ ମୁଠିଏ ଚାହେଁ ।

କଅଁଳା ଶିଶୁ ସହିପାରେନା

ଫାଟି ଯାଉଛି ଛାତି

କିଏ ସେ ଭାତ ମୁଠାଏ ଦିଅ

ମାଗୁଛି ହାତପାତି ।

ଭଗବାନଙ୍କ ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା

କା' ପାଶେ ସୁନାଚାନ୍ଦି

କିଏ ଅଭାଗା ଭୋଗେ କଷଣ

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିତି ନିନ୍ଦି ।

ବଳକା ଖାଦ୍ୟ ଫୋଫାଡେ କିଏ

ଅଦରକାରୀ ଭାଳି

ମୋ ପରି ଦୁଃଖୀ ମୁଠାଏ ଭାତ

ମାଗୁଛି ଲୁହ ଢାଳି ।

ଦୟା କର ହେ ଦୟାସାଗର

ଭାତ ମୁଠାଏ ପାଇଁ

ବାସି ପଖାଳ ଯାହା ବି ହେଉ

ଆପତ୍ତି ଜମା ନାହିଁ ।

ଧନର ପେଟ ପୁରିଲେ ତା'ର

ଓଠେ ଖେଳିବ ହସ

ତା ହସେ ମୋର ପେଟ ପୁରିବ

ଭୁଲିବି ଭୋକ ଶୋଷ ।