ପାଉଁଶ ତଳର ସ୍ୱପ୍ନ

ଦୃଶ୍ୟମାନ ଅଟେ ଧ୍ୱ°ସର ପାହାଡ଼

ନାଳନ୍ଦା ଓ ତକ୍ଷଶିଳା

କହେ ସୋମନାଥ କାଶୀ ବିଶ୍ୱନାଥ

କୋଣାରକ ଭଗ୍ନ ଶିଳା ।

ଶ୍ରୀ ନୀଳକନ୍ଦରୁ ବିଧର୍ମୀ ମେଳଛ

ବିଗ୍ରହ ବଳେ ଘୋଷାଡି

କରିଛି ବି ଦାହ ଗଙ୍ଗା ନଦୀ କୂଳେ

ବ୍ରହ୍ମ ଯାଇନାହିଁ ପୋଡି ।

ଉନ୍ମେଷ ହୋଇଛି ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସତ୍ୟ

ନାଶ ଯାଇଅଛି ପାପ

ଉଡୁଅଛି ବାନା ପତିତ ପାବନ

ଉଡୁଥିବ ପ୍ରତି ନିତ୍ୟ ।

ପାଉଁଶ ତଳରୁ ଉଦ୍ଭବିବ ପୁଣି

ବ୍ରହ୍ମ ସତ୍ୟ ସନାତନ

ମରେ ନାହିଁ କେବେ ଅମୃତ ଜୀବନ

ଅମର ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ ।

ସହିପାରେ ଶତ ବାଧା ଦୁର୍ବାଦଳ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ବି ବଜ୍ରାଘାତ

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଉଠଇ କଅଁଳି

ଜଣାଏ ଶୁଭ ପ୍ରଭାତ ।

ଧ୍ୱ°ସ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପୃଥିବୀ

ଦୁରାଚାର ନୁହେଁ ଧର୍ମ

ବଞ୍ଚି ବଞ୍ଚାଇବା ଜୀଇବା ଜୀବନ

କରିବା ମହତ କର୍ମ ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ଅମୃତ ଜୀବନ

ଅବଦାନ ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧି

କଲ୍ୟାଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇବା ମନ

ପ୍ରକୃତିକୁ କରି ଶୁଦ୍ଧି ।

ନେବା ଆସ ଆମେ ଜୀବନ ଶପଥ

ଆଚରିବା ଗୁଣାଦର୍ଶ

ଗଢ଼ିବା ସ°ସାର ସରସ ସୁନ୍ଦର

ରଖିଯିବା କୀର୍ତ୍ତି ଯଶ ।

 ----