ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଲଢୁଆ ବୀର-25: ମଣି ସାଆନ୍ତରା

ଇଂରେଜ ବିରୋଧୀ ସୋମନାଥ ସିଂହ ଲୁଚିଥିଲେ ଗୁପ୍ତ ଦୁର୍ଗରେ,

ରାମ-ଲକ୍ଷ୍ମଣ ନାମରେ କମାଣ ରହିଥିଲା ମୁଖ୍ୟ ମାର୍ଗରେ ।

କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ନାମେ ଖ୍ୟାତ ସେହି ଦୁର୍ଗ ଅନୁଗୁଳ ଥିଲା ଅଶାନ୍ତ,

ରାଜାଙ୍କୁ ଖୋଜୁଛି କ୍ୟାମ୍ବେଲ ସାହେବ ସେନାପତି ବଡ଼ ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ।

ଦୁର୍ଗ ଦୁଆରେ ପହରା ଦେଉଛି ମଣି ସାଆନ୍ତରା ପାଇକ,

ମନରେ ଭରିଛି ଅଦମ୍ୟ ସାହସ ଖଣ୍ଡାୟତ କୁଳ ନାୟକ ।

ପୁଲିସ ବାହିନୀ ଆଗେଇ ଆସୁଛି କଚମଚ କରି ଶବଦ,

ମଣି ସାଆନ୍ତରା ଜାଣିଲେ ଏଥର ରାଜାଙ୍କୁ ପଡ଼ିଲା ବିପଦ ।

ଧାଇଁଲେ ତୁରିତେ କମାଣ ପାଖକୁ ଲଗାଇଲେ ତହିଁ ଅନଳ,

ଚାହିଁଲେ ଚକିତେ ଘାତକ ଜଣେ କେ ବିଶ୍ଵାସେ ଦେଇଛି ଗରଳ ।

ବାରୁଦ ନାହିଁ କି ଜାଳେଣି ନାହିଁ ତ ଜଳରେ ଭରିଛି କମାଣ,

ଜାଣିଲେ ଏଥର କ୍ୟାମ୍ବେଲ ଗୁଳିରେ ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇବ ମରଣ ।

ଦମ୍ଭଧରି ବୀର ମଣି ସାଆନ୍ତରା ଜଗିଲେ ଦୁର୍ଗର ଦୁଆର,

ଗୋରା ସେନାପତି ହୁକୁମ ଝାଡ଼ିଲେ ରାଜାଙ୍କୁ ଆଣରେ ବାହାର ।

ଫିରିଙ୍ଗି କଥାକୁ ବେଖାତିର କରି ମଣି କହେ-କିଆ ଡରିବି ?

ରାଜଦ୍ରୋହୀ କାମ କରି ପାରିବିନି ମରିଲେ ପଛକେ ମରିବି ।

ବନ୍ଧୁକ ଦେଖାଇ ଫିରିଙ୍ଗି ସାହେବ ଡରାଇଲେ ଦେଇ ଧମକ,

ଗୁଳିର ଶବଦେ ଥରିଗଲା ଦୁର୍ଗ ଚମକିଲା ରାଜା ମୂଲକ ।

ମଣି ସାଆନ୍ତରା ଭୂଇଁରେ ଲୁଟିଲେ ଚୁମି ମାଟିମା’ ଚରଣ,

ରହିଗଲା କଥା ନୁଇଁଲେନି ମଥା ମରଣକୁ କଲେ ବରଣ ।