ନନ୍ଦନବନର ପରୀ

ତୁମେ ବସନ୍ତର ବାସନ୍ତୀ ଶୋଭା ଲୋ

ପ୍ରୀତିର ନନ୍ଦନ ବନ

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ତୁମେ ଅପରୂପ ସୃଷ୍ଟି

ପ୍ରୀତିଭରା ଏକ ମନ I

ତୁମ କଣ୍ଠସ୍ୱର କାନେ ବାଜିଗଲେ

ପୁଲକିତ ହୁଏ ତନୁ

ତୁମରି ରୂପରେ ଫିକା ଫିକା ଦିଶେ

ପୂରୁବେ ଉଦୟଭାନୁ I

ତୁମରି ହାତର ମୁଲାୟମ ସ୍ପର୍ଶେ

ଯଉବନ ଉଠେ ଚେଇଁ

ଜୁଆରିଆ ହୁଏ ଜୀବନ ନଈଟା

ବନ୍ଧବାଡ ମାନେନାହିଁ I

ରୂପ ଅହଂକାରୀ ଫୁଲମାନେ ସବୁ

ନୁଆଁଇ ଦିଅନ୍ତି ମଥା

ତୁମରି ରୂପକୁ ବର୍ଣ୍ଣିବା ପାଇଁକି

ମୂକ କହିଥାଏ କଥା I