" ନକ୍ଷତ୍ରର ଆଶା "

ଅଦୃଶ୍ୟ ଏ ଜୀବନର 

ପ୍ରତି ରଶ୍ମି ଧାରେ ,

ଅନ୍ଧକାରେ ଏକାନ୍ତ କି

ନିର୍ବାଣ ଆଶାରେ ।

ଏଠି ତ ଚକ୍କର କାଟେ

ଧରଣୀ ରାଜି ବି ,

ଅୟୁତ କଇଁର ଗନ୍ଧେ

ଜହ୍ନଟି ଲୁଚେ ବି ।

ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ ଯହିଁ

ନ ଥାଏ ବାଦଲ ,

ହସନ୍ତି ସ୍ଵାଧୀନ ପ୍ରାୟେ

ଟିକି ତାରା ଫୁଲ ।

ବିନା ଜହ୍ନେ ତାରା ଫୁଲ

ଗନ୍ଧର୍ବ କୁମର ,

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ ଥିଲା

ପରିଚୟ ଛାର ।

ନୟନୁ ସରିଛି ପରା 

ଭରା ଅବଶୋଷ ,

ବିମୁଗ୍ଧେ ଲେସିବେ ଜ୍ୟୋସ୍ନା

ପୋଛି ଅମା କ୍ଳେଶ ।

ଶରୀର କନକ କାନ୍ତି

ସରସ ପରାଣେ ,

ତାରା ଗଣ ମିଶି କରି

ଏ ଧରା କଲ୍ଯାଣେ ।

ଶିରୀ ସଂନ୍ଧ୍ୟା ଆଗମନେ

ନକ୍ଷତ୍ର ଚଞ୍ଚଳ ,

ଅସଂଖ୍ୟ କନ୍ଦର୍ପ ମାନେ

କରିବେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ।

ଘେନି ଘୃତ୍ଯ ଦୀପ ବତୀ

ଅମାରେ ଜାଳିଲେ ,

ଅନ୍ଧାରରୁ ଅବକାଶ

ଲଭିଯାଉ ଭଲେ ।

ସ୍ଵାର୍ଥ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ପରି

ତାମସିକ ଗୁଣ ,

ସାତ୍ତ୍ୱିକ ପ୍ରଦୀପେ ପ୍ରଭୁ

ରଚିବେ ଭୁବନ ।

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ମାନସରେ 

ଥିଲା ଯେତେ କାନ୍ତି,

ତୃଷିତ ଅନ୍ତରେ ତାରା

ନ ପାଏଟି ଶାନ୍ତି ।

  

     ***