ନିର୍ଦ୍ଦୟ ପ୍ରେମିକା

ସବୁ ଲାଗୁଥିଲା ଫଗୁଣ ଫଗୁଣ

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

କେତେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଉଇଁଗଲେ ସଖୀ

ମୋ ମନର ଆକାଶରେ ।

ହୃଦୟରୁ ମୋର ପ୍ରୀତିର ସନ୍ଦେଶ

ପହଞ୍ଚିଲା ତୁମ ପାଶେ

ତୁମ ହୃଦୟର ବିଜନ ବେଳାରେ

ପ୍ରୀତିପୁଷ୍ପ ଫୁଟି ହସେ ।

ତୁମରି ପ୍ରେମର ସ୍ୱଚ୍ଛ ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ

ବହୁଥିଲା ଧିରେ ଧିରେ

ପ୍ରେମର ମହକ ବିଛୁରିତ ହେଲା

ହୃଦୟର ଅଗଣାରେ ।

ତୁମରି ପ୍ରେମର ଗଭୀରତା ସଖୀ

ମାପି ମୁଁ ପାରିଲି ନାହିଁ

ତମରି ଆଖିରେ ଆଖି ମୁଁ ମିଶାଇ

ତୁମ ପଛେ ଗଲି ଧାଇଁ ।

ଛୁଇଁଦେଲି ତୁମ ମନକୁ ଯେବେଳେ

ତୁମେ ଘୁଞ୍ଚିଗଲ ଦୂରେ

ପାହାଡ ପ୍ରମାଣେ ଦୁଃଖ ସବୁ ଆଣି

ଲଦିଦେଲ ମୋ ମଥାରେ ।

ମୁଁ ଏକ ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ ବୋଲି ତୁମେ

ଜାଣି ପାରିଲନି କିଆଁ

ହୃଦୟକୁ ମୋର ଜାଳି ଦେବା ପାଇଁ

ଛାତିରେ ଜାଳିଲ ନିଆଁ ।