ମଳୟ ବହୁଛି ଧୀରେ ଧୀରେ

ପ୍ରତି ବର୍ଷ ପରି ଆସେ ବସନ୍ତ ମଳୟ

ଚଉଦିଗେ ପ୍ରକୃତିର ରୂପ କମନୀୟ ।

ଉପହାର ପୁୁଷ୍ପ ଗୁଚ୍ଛ କୃଷ୍ଣଚୂଡା ହାତେ

ପ୍ରୀତି କୁମ୍ଭପରେ କିବା ସଜିଡିବ ସତେ ।

ବିବିଧ ରଙ୍ଗରେ ତାର ଯଉବନ ଶୋଭା

ପଥିକେ ଜୀବନ ନେତ୍ରେ ପ୍ରକାଶିତ ପ୍ରଭା ।

କୁହୁ ପିକ ଆମ୍ର ଶାଖା ଗହଳ ଡାଳରେ

ତୁହାକୁ ତୁହା ବରଷେ ସ୍ୱର ଆନନ୍ଦରେ ।

ମଲ୍ଲୀ ଚଂପା ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ବାଗ ଉପବନେ

ସୁଗନ୍ଧ ସୌରଭ ଢାଳେ ଉଲ୍ଲସିତ ମନେ ।

ନବ ଉଦ୍ଦୀପନା ଘେନି ବସନ୍ତ ଉତ୍ସବ

ଭାଇଚାରା  ଉଜ୍ଜୀବିତ ଲିଭେ ବୈରୀ ଭାବ ।

ଫଗୁଣରେ ଫଗୁ ବୋଳି ଆସେ ଦୋଳ ଯାତ

ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତି ରସେ ନୃତ୍ୟ ରତ ଭକ୍ତ ।

କବମ୍ବ ମୂୂୂୂଳରେ ବସି ବିରହୀ ପ୍ରେମିକା

ଆଶାନ୍ନିତ ପ୍ରାଣ ଧରି ଅକୁୁୁଳେ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ।

ପ୍ରଭୁ ଯୁଗଳ ଦର୍ଶନେ ମନରେ ଉତ୍ସାହ

ବେନି ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳଙ୍କ ବସନ୍ତର ମୋହ ।

ସରୋଜିନୀ ସର ଗର୍ଭେ ବାଢିିିଛି ପସରା

ମଳୟ ପବନେ ଲଭି ଉନ୍ମମାଦିନୀ ପରା ।

ସମଗ୍ର ଜୀବ ଜଗତେ ଭାସେ ଋତୁରାଜ

ଭୂଲାଏ ମନରୁ ଖେଦ ଧରାଏ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ।