ନୀରବ

ମୁକ୍ତ ଆକାଶକୁ ଦେଖ...

ନୀରବ ହିଁ ନୀରବ 

ହେଇ ଦେଖ କେମିତି...

ନରମି ଯାଇଛି ଜୀବନଚକ୍ର l 

ନିର୍ଜନ ବେଳା ଭୂଇଁରେ...

ସମୁଦ୍ର ଲହଡ଼ି ଛାଡି  

ମୁକ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ...

ନୀରବ ସବୁ କିଛି l 

ତୃଷ୍ଣାତୁର ଆତ୍ମାର ଭାବାବେଗ...

ପୁରା ନୀରବି ଯାଏ 

ଯେବେ ଉବୁଟୁବୁ ଆତ୍ମାକୁ...

ପାଣିର ସ୍ପର୍ଶ ନ ମିଳେ l 

ନୀରବରେ ବିରହୀ ପ୍ରିୟା...

ବିଛିନ୍ନତାର ବ୍ୟଥାରେ ମର୍ମାହତ 

ଆଖିରୁ ଧାର-ଧାର ହୋଇ...

ବହେ ଲୁହ ଅନବରତ l 

ଖଣ୍ଡ-ଖଣ୍ଡ ଭସା ବାଦଲ...

ସୃଷ୍ଟି ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର  

ସବୁ ନୀରବ ଲାଗେ...

ଯେବେ...

ସମ୍ପର୍କରେ ଛାଇଯାଏ...

ଘନ କୁହୁଡ଼ିର ଆସ୍ତରଣ l 

ପ୍ରାଣବାୟୁ ଚାଲିଗଲା ପରେ...

ସ୍ଵପ୍ନମାନଙ୍କୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ 

ଲୁହଭିଜା ପୃଷ୍ଠା ଉପରେ...

ଲେଖାହୁଏ ଇତିହାସ ନୀରବତାର l 

ପୁଣି...

କିଛି ଦିନ ପରେ...

ସବୁକିଛି ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଗାଥା 

ପରିତ୍ୟକ୍ତ ପୃଷ୍ଠା ପାଲଟି...

ହୁଏ ବ୍ୟଙ୍ଗାତ୍ମକ କଥା l