ନଈ

ନଇଁ ନଇଁକି ବୁଢ଼ୀ ମାଆ ନଈ

ଚାଲୁଛି ବାଡି ଧରି

ବଙ୍କି ଗଲାଣି ତା ଅଣ୍ଟା ପିଠି

ଦିଶୁନି ଭଲ କରି ।

ତା ଦେହେ ଜମା କର୍ଦ୍ଦମ ବାଲି

ପଚା ନର୍ଦ୍ଦମା ଗନ୍ଧ

କତରା ମାଡି ରହିଛି ପଡି

ତା ଠାରେ ନାହିଁ କାମ ।

ଗଢ଼ିଛୁ ଆମେ ବନ୍ଧ ଓ ବାଡ଼

ଉପରେ ତାର ପୋଲ

ଗାଡ଼ି ମଟର ଛୁଟାଇ ବେଗେ

ଧାଉଛୁ ସର ସର ।

ତା ନାମ ଡାକ ପବିତ୍ର ଭାରି

ଥିଲା ତ କେଉଁ କାଳେ

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ବଇତରଣୀ

କାବେରୀ ବହୁ ନାମେ ।

ତା କୋଳ କୂଳେ ବଢ଼ି ମଣିଷ

ଗଢ଼ିଲା ଜନପଦ

ହୋଇଲା ସଭ୍ୟ ସୁସାମାଜିକ

ରଚିଲା ଶାସ୍ତ୍ର ବେଦ ।

ସୁନାବ୍ୟା ବକ୍ଷେ ଦୂର ବିଦେଶ

କରିଲା ଆତଯାତ

ଅରଜି ଧନ ଗୈ।ରବ ଯଶ

ରଖିଲା କେତେ ଟେକ ।

ବିଜ୍ଞାନ ବଳେ ଦ୍ରୁତ ବେଗରେ

ଯାଉଛୁ ଗାଡି ଚଢ଼ି

ମୂମୁର୍ଷୁ ଆମ ମାଆ ବୁଢ଼ୀଟି

ପଡୁଛି ମୁହଁ ମାଡି ।

ତା ସହ ଯୋଡି ରହିଛି ଆମ

ଐତିହ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟତ

ତାହାର ପୀଡା ମୋଚନ ଅଟେ

ଆମର ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ୟ ।