ହୃଦ ଚୁପି ଚୁପି କାନ୍ଦେ

ଶିଖୁ ଶିଖୁ ଶିଖି ଗଲି

ବଞ୍ଚିବାର କଳା

ଦୁଃଖକୁ ମୋ କରିନେଲି 

ଗଳାର ମେଖଳା 

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଜୀବନର ଲମ୍ବା ପଥ ପରେ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଯେତେ ସବୁ

ସାଉଁଟୁଛି ମୋ ପିନ୍ଧା ପଣତରେ ।

ଏକା ଏକା ଚାଲୁ ଚାଲୁ

ଯେବେ ଝୁଣ୍ଟି ପଡେ

ପଛରୁ ମୋ 'ବବି' ଡାକି

କେହି ଭିଡି ଧରେ ।

ସବୁଦିନ ପରି ଏବେ ଆଉ ମୋତେ

ଡର ଲାଗେନାହିଁ ଅନ୍ଧାରକୁ

ହୃଦୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଯାଏ

କେହିନାହିଁ ଶୁଣିବାକୁ ।

ତୋ'ବିନା ଗଲାଣି ଛଅଟି ବସନ୍ତ

ଶିଖୁଛି ବଞ୍ଚିବା କଳା

ଦିନେ କହୁଥିଲୁ ଡରିବା ଛାଡିଦେ

ଏପରା ସଂସାର ମେଳା ।

ସେହି ପଦଟିକୁ ଦୋହା କରି ମୁହିଁ

ଚାଲିଛି ସଂସାର ଦାଣ୍ଡେ

ଆଖି ଲୁହ ସବୁ ଓଠ ପିଏ ସିନା

ହୃଦ ଚୁପି ଚୁପି କାନ୍ଦେ ।