ଓମିକ୍ରନ୍

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି

ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇ ବସିଲେ

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁର ସମତା ନ ରହିଲେ

କାଳର କରାଳ ଚକ୍ରରେ

ସ୍ରଷ୍ଟା ନିପାତ କରନ୍ତି

ବିବିଧ ରୂପରେ ।

ହୁଏତ ଏହାହିଁ ଏଇ କରୋନା

ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ

ଚୀନ୍ ଉହାନ୍ ସହରରେ

ବାହୁଡ଼ି ସରକାତି ମାଧ୍ୟମରେ

ସାରା ବିଶ୍ବକୁ ମାଡ଼ିଗଲା

କରୋନା ରୂପରେ ।

ପୋକ ମାଛି ପରି ମଣିଷ

ଆର୍ତ୍ତରେ ଡାକେ ତ୍ରାହି ଅଚ୍ୟୁତ

ଉଜୁଡି ଯାଏ ସଜଡ଼ା ଘର 

ଗ୍ରାମ, ସହର ଭୟରେ କାତର

ନର୍ସ , ଡାକ୍ତର , ପୋଲିସ ସୈନ୍ୟ ବିଭାଗ

କର୍ମ ତତ୍ ପର ।

କୋରନା ମହାମାରୀ

 ବଞ୍ଚିବା ବିଷମ ଡାକ୍ତରଖାନା,

 ମଶାଣି, ସ୍ଵର୍ଗଦ୍ଵାର ଯହିଁ ଚାହଁ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ କବଳିତ ଶବ ପାଇଁ

ଜାଗା ନିଅଣ୍ଟ ।

ତଥାପି ମାନେ ନା କୋରନା

କିଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବିମୁଢ ମଣିଷ

ନୂଆଁ ରୂପେ ଓମିକ୍ରନ୍ ଆତଙ୍କ

ସାରା ବିଶ୍ବ ଚକିତ

ବ୍ଯାପିଯାଏ କରି ଅଟହାସ୍ଯ

ସ୍କୁଲ କଲେଜ ଚାରିପଟେ

ଖେଳାଏ ଆତଙ୍କ ।

ଦୂରତା ଛୁଆଁ ଅଛୁଆଁ

ଥଣ୍ଡା ଜର କାଶ ସାଥେ

କାୟା ବିସ୍ତାରେ ବିଶ୍ବ ରାଜଦାଣ୍ଡ

ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧା,ଯୁବଯୁବା ବାଳୁତ ବି

ନାହିଁ ପରିତ୍ରାଣ ।

ଦୀର୍ଘ ଦୁଇ ବର୍ଷ ଧରି

ଗୋଡାଏ କୋରନା

ମୃତ୍ୟୁ ର ତାଣ୍ଡବଲୀଳା

ଦ୍ରୃତଗତିରେ ସଂକ୍ରମଣ

ଓମିକ୍ରନ୍ କେବେ ଯିବ

ହା ହତାଶେ ଜଗତ

ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ହେ ଜଗଦିଶ

ତୁମେ ହିଁ ଉଦ୍ଧରି ରଖ ।