ନବବଧୂର ଉକ୍ତି

 ଧାର କରଜର ଭାର ବାପାଙ୍କ ପିଠିରେ

 ତାରାଧଡି ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି

 ମୁଁ ତୁମ ଘର ଆସିବା ଆଗରୁ

 ମୋ ମାଁ ତା ସବୁ ସ୍ନେହ ମମତା ଆଦର

 ଟେକିଦେଲା ତୁମରି ହାତରେ ା

 ମୋ ହାତରେ କେଇଖଣ୍ଡ ଶଙ୍ଖା ଓ

 ସୀମନ୍ତରେ ଗାରେ ସିନ୍ଦୁର ହେତୁରୁ

 ସଂଯୋଗ ଓ ବିୟୋଗର ଧାରା

 ଟପ୍ ଟପ୍ ଝରୁଥିଲା ତା ଆଖିରୁ

 ମଧୁ ବିନ୍ଦୁ ମହୁଫେଣାରୁ ଅବା

 ରକ୍ତ ପାଣି ହୋଇ ଅଚିହ୍ନା ହୃଦକନ୍ଦରରୁ....।

  

 ଶାରଦୀୟ ଝଡିବର୍ଷା ଓ ବତାସ

 ଜୀବନ ଅରଣ୍ୟ ଠାରୁ କେତେ ଭୟାବହ

 ବାହନ୍ତିକ ମଳୟ, କୋଇଲିର କୁହୁ କୁହୁ

 ମନର ପ୍ରଶାନ୍ତି ଠାରୁ କିବା ସୁଖପ୍ରଦ  ା

 ଏ କଥା ବୁଝିବାର ଶକ୍ତି ନାହିଁ ଯେବେ

 ହେ ଈଶ୍ବର ! କି ରୂପେ ?

 ତୁମ ଖୁସିର କବିତା ବୁଝି ବୁଝାଇବି

 ମୁଁ ତ ନିହାତି ମଫସଲର ଝିଅ ା

 ତୁମେ ଯଦି ଜ୍ୟୋତି ହୋଇ କହୁଥିବ କଥା

 ଅନ୍ଧୁଣୀ ହୋଇ ମୁଁ ଭୀମ ଭୋଇ ପରି

 ଲେଖିବି ତୁମର ଭକ୍ତି କବିତା  ା

 ପ୍ରଗତି ପତାକା ପବନରେ ଢେଉଭାଙ୍ଗି

 ଆକାଶକୁ ଛୁଇଁବ

 ତୁମେ ଦେଉଥିଲେ ଚାହିଁ

 ଏକ ତାନେ ହଜିଯିବା,--

 ଗାଇ ଗାଇ ଅମୃତ ସଙ୍ଗୀତ ବର୍ଣ୍ଣାଳି

 ପ୍ରେମମୟ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଏଇ ଦୁନିଆଁର ବକ୍ଷେ ।

  

 ନାହିଁ କିଛି ଜାନିଯଉତୁକ

 ଅନ୍ତହୀନ କାମନାକୁ କରିବାକୁ ବଶ

 ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ ଦୃଢ ପ୍ରତିଶୃତି ଓ ଚାକିରି ବିଶ୍ବାସ ,

 ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଦୃଢ ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧା

 ତୁମ ସୁଖ ଦୀପ ପାଇଁ

 ତୈଳ ସଲିତା ହୋଇ ମୁଁ ଜଳିବି

 ଜୀବନର ବ୍ରତ ମଣି....।

 ତୁମେ ତ ମୋ ଦୀର୍ଘ ପରମାୟୁ

 ସୁଖ ସମ୍ପଦ ଓ ସବୁକିଛି

 କୁହ ପ୍ରଭୁ !

 ଆଉ ଦେବାକୁ ତୁମକୁ

 କି ଅବା ରହିଛି ବାକି...?