ଟିକେ ସ୍ପରଶି ଦେ ମାଁ

 ସବୁ ବିରୋଧି ସତ୍ତାର ସମ୍ମିଶ୍ରଣ

 ମିକ୍ସ ତରକାରୀର ଅପମିଶ୍ରଣ ପରି

 ତା ଭିତରେ ହସ ଆଉ କାନ୍ଦ

 ଧୂଳି ଆଉ ଝଡ

 ପ୍ରଜ୍ଞା ଆଉ ମୋହ ।

 ମୁଁ ବା କେଉଠି?

 ମୋର ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସ୍ଥିତି ମୁଁ ଜାଣେନା

 ବାହ୍ୟାଭ୍ୟାନ୍ତର ରାଜ୍ୟରୁ ସବୁଜ ସ୍ବୀକୃତି ପାଏନା ।

 କେତେ ଧୂପଦୀପ ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ବଳି ହୋମ

 ଟଣା ଓଟରା ସେ ଅହଂ ରଜ୍ଜୁରେ ଥମେନା ଥମେନା

 ଅତୀକ୍ଷର ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ବି ଭାଙ୍ଗେ-

 ପୁନର୍ନବା ସର୍ଜନାର ଆସେ

 ଓଃ ! ବିଚିତ୍ର ବିଧାନ ବୁଝେନା ବୁଝେନା ।

 ଜାଣେ, ଶୁଣେ, ଅଲକ୍ଷିତେ ଲକ୍ଷକରେ ଜଣେ,

 ଭୃକ୍ଷେପ କେ କରୁଛି ତାହାକୁ

 ସିଦ୍ଧି ନାମେ ଜୀବ ବଧ ତୁହାକୁ ତୁହାକୁ

 ଲାଳସାରେ ବିଳାସ ପ୍ରବଳ

 ପ୍ରଗତିର ମନ୍ଦିରରେ ଦୁସ୍ଥ କଳାକାର

 ଆଗେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଶୁଭେ ପଛେ ହାହାକାର ।

 ମୋ ଭିତରର ପାଶବ ପ୍ରବୃତ୍ତି

 ବଳି ରୂପେ ନେଇଯା ଗୋ ମାଁ !

 ଦେଇଯା ତୋ ଅନନ୍ୟ ସ୍ନେହରେ

 " ସ୍ନେହ ଭକ୍ତି ବିଶ୍ବାସର ଶିଶୁ ସୁଲଭ "

 ଭଗବତ୍ ସତ୍ତାର ସେ ଚୂଡାନ୍ତ ପାହାଚ

 ଅପହଞ୍ଚ ଯାହା କିଛି ସରଳ ତରଳ

 ଜଟିଳ ଜଞ୍ଜାଳ ଜାଳେ ବିରଳ ବିରଳ...

 

 ମହୁଲିଆ ମନ ମୋର ଅବିରଳ ଚଞ୍ଚଳ

 ଟିକେ ସ୍ପରଶି ଦେ ମାଁ !

 ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ବର ତୋଳା ତୋ ମାୟାର ଅଞ୍ଚଳ ।

 ଅନାହତ ସୁମଧୁର ମୋହନ ବଇଁଶୀସ୍ବନେ

 ମନ ଭରି ଶୋଇଯିବି ସେ ଶାନ୍ତିର ନିଳୟେ

 ଅନ୍ଧାର ସବୁ ସରିଯିବା ଯାଏଁ ....।