ମୁଠାଏ ଶୀତ

 କୁଡ଼ିଆ ଓ କୋଠା ର କୁହୁକ l 

 ମୁଠାଏ ଶୀତ

ଯିଏ ନ ଦେଖିଛ ଦେଖ  !

ଆଙ୍ଗୁଳି ଚାପି ଆଣିଛି

ପାହାଡ଼ କନ୍ଦିରୁ,

କୁଡ଼ିଆ ପାଖ ଅନ୍ତରା

ଆଉ,

ଅଳନ୍ଧୁ ମଡ଼ା ବେସାହାରା ଘରୁ l

ଦେଖ ! ଆଖିଭରି ଦେଖ

ଏ ମୁଦ୍ରିତ ମୁଠିରେ

କେମିତି ଥରୁଛି  ?

ବର୍ତ୍ତମାନ, ଭବିଷ୍ୟତ ଓ ଅତୀତ

ଆଉ ଟିକିଏ

ଅନୁଭବ କର ଏ ଶୀତ କୁ

ଭୂମି ଠୁଁ ଭୂମା ଯାଏ,

ଭୁଲିଯାଇ ପ୍ରହେଳିକା ସବୁକୁ l 

ମୁଠାଏ ଶୀତ

ଯିଏ ନ ଦେଖିଛ ଦେଖ !

ଶୀତ ସବୁ ମୁକ୍ତି ର ସନ୍ଧlନେ

ପାପୀ ଆଉ ପାପ ର ବନ୍ଧନେ

ସ୍ମରୁଥାଏ ଜୀବନର

ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ l

ଦେଖ, ଆଖିଭରି ଦେଖ

ମୁଠାଏ ଶୀତ

ଯିଏ ନ ଦେଖିଛ ଦେଖ l