ମୁଁ ତୁମ ପ୍ରେମ ପୂଜାରୀ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରେମ ଅଟେ ସତ୍ୟ 

ପ୍ରେମ ହିଁ ପବିତ୍ର

ପ୍ରେମ ଅଟେ ଶାନ୍ତି, ପ୍ରେମ ତ ଅଟେ 

ଚିର ଶାଶ୍ୱତ ।

ନାଟ ସରିଗଲେ ସମସ୍ତେ ତାଳି ମାରନ୍ତି, 

ଏ ସତ୍ୟ କଥା

ଜୀବନ ନାଟିକା ଶେଷେ, ବିରହରେ ଥାଏ 

ବହୁ ବ୍ୟଥା ।

ତୁମର ସେହି ଅମୃତ ପ୍ରେମ ଭାଷା ଓ 

ପ୍ରୀତିର ମହକ

ଟାଣିନେଲା ମୋତେ ତମ ତେରେଛା 

ଚାହାଣୀ କୁହୁକ ।

ତୁମର ସେହି ଲାବଣ୍ୟ ରୂପରେ ମୋର

ମନ ମୋହିଲ

ସୁଖ ସ୍ବାଛନ୍ଦ୍ୟକୁ ବଳି ପକାଇ ପ୍ରେମ ରସରେ 

ମୋତେ ବାନ୍ଧିଲ । 

ଗାଉଛି ତୁମରି ପାଇଁ ଆଜି ମୁକ୍ତ ନୀଳ

ଆକାଶରେ 

ତୁମେ ହୋଇଛ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ପ୍ରେମ

 ସାତସୁରେ ।

ହେ ସାଥି ମୋର, ତୁମେ ଅଭୁଲା ମୋ 

ଏ ହୃଦୟର

ତୁମ ସ୍ମୃତି ମୋ ମନେ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରେ

ବାରମ୍ବାର ।

ତୁମ ଦେହେ କଣ୍ଟା ଫୋଡି ହେଲେ ମୋ 

ଠାରୁ ଝରେ ରୁଧିର

ତୁମ ଆଘାତେ ମୁଁ ହୁଏ କ୍ଷତାକ୍ତ ମୋ ଠୁଁ

ବହେ ଅଶ୍ରୁଝର ।

ଆମ ସମ୍ପର୍କ ଯେ ସୁଦୃଢ, ସ୍ୱର୍ଗୀୟ, ଏହି 

ସମ୍ପର୍କ ମହାନ୍ 

ଆମ ସମ୍ପର୍କ ଯେ ଅଟଇ ଅମ୍ଳାନ ଶାଶ୍ୱତ

 ଓ ଚିରନ୍ତନ ।

ତୁମ ଠାରୁ ନୁହେଁ ମୁହିଁ ଅଭିନ୍ନ, ତୁମ-ମୋ 

ସମ୍ପର୍କ ମଧୁର

କ୍ଷୀର ନୀର ସମ, ତୁମ ବିନା ସ୍ଥାନ ନାହିଁ 

ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବର ।